7. การระลึกถึงคนชอบธรรมเป็นพระพรแต่ชื่อของคนอธรรมจะเน่าเสีย
8. คนมีปัญญาจะยอมรับบัญญัติแต่คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ
9. คนที่ดำเนินในความซื่อสัตย์ก็ดำเนินอย่างมั่นคงแต่ผู้ที่ทำทางของตนให้คดก็จะถูกเปิดโปง
10. ผู้ที่ขยิบตาก็ก่อความยุ่งยากแต่คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ
11. ปากของคนชอบธรรมเป็นน้ำพุแห่งชีวิตแต่ปากของคนอธรรมซ่อนความโหดร้าย
12. ความเกลียดชังเร้าให้เกิดการวิวาทแต่ความรักให้อภัยการละเมิดทุกอย่าง
13. ที่ปากของผู้มีความเข้าใจจะพบปัญญาแต่ไม้เรียวก็เหมาะแก่หลังของผู้ไม่มีสามัญสำนึก
14. คนมีปัญญาย่อมสะสมความรู้ไว้แต่ปากของคนโง่นำความหายนะมาใกล้
15. ทรัพย์สมบัติของคนมั่งคั่งเป็นเมืองเข้มแข็งของเขาแต่ความยากจนของคนจนเป็นความหายนะของเขา
16. ค่าจ้างของคนชอบธรรมคือชีวิตแต่ค่าตอบแทนของคนอธรรมคือการลงโทษ
17. คนที่สนใจคำสั่งสอนก็อยู่ในวิถีแห่งชีวิตแต่คนที่ปฏิเสธคำตักเตือนก็หลงเจิ่นไป
18. ผู้ที่ซ่อนความเกลียดชังไว้ก็มีปากมุสาและคนที่ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นก็เป็นคนโง่
19. พูดมากคำย่อมทำบาปได้แต่คนที่ยับยั้งปากของตนก็เป็นคนฉลาด
20. ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อดีความคิดของคนอธรรมมีค่าน้อย
21. ปากของคนชอบธรรมเลี้ยงคนมากมายแต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22. พระพรของพระยาห์เวห์ทำให้มั่งคั่งและพระองค์ไม่ได้ทรงเพิ่มความโศกเศร้าเข้ากับพระพร
23. คนโง่ทำความผิดเหมือนการเล่นสนุกแต่คนที่มีความเข้าใจก็เพลิดเพลินกับปัญญา
24. สิ่งที่คนอธรรมกลัว มันจะมาถึงเขาแต่สิ่งที่คนชอบธรรมปรารถนา พระองค์จะประทานให้
25. เมื่อพายุหมุนผ่านไปแล้ว ก็ไม่มีคนอธรรมอีกแต่คนชอบธรรมจะตั้งมั่นเป็นนิตย์
26. น้ำส้มสายชูกับฟัน และควันกับตา เป็นฉันใดคนเกียจคร้านกับผู้ที่ใช้เขา ก็เป็นฉันนั้น