17. เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะขึงข่ายให้นกเห็น
18. แต่คนเหล่านี้หมอบคอยเอาเลือดตนเองพวกเขาซุ่มทำร้ายชีวิตตัวเอง
19. ทางของทุกคนที่หากำไรด้วยความทารุณโหดร้าย ก็อย่างนี้แหละมันย่อมคร่าเอาชีวิตเจ้าของนั้นเอง
20. ปัญญาร้องเสียงดังอยู่ที่ถนนเธอเปล่งเสียงของเธอที่ลานเมือง
21. เธอร้องเรียกอยู่ตามหัวถนนที่จอแจเธอกล่าวถ้อยคำที่ทางเข้าประตูเมืองว่า
22. “คนรู้น้อยเอ๋ย พวกเจ้าจะรักความรู้น้อยไปนานเท่าไร?คนที่ชอบเยาะเย้ยจะพอใจในการเยาะเย้ยไปนานเท่าไร?และคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าไร?
23. จงหันมาสนใจคำตักเตือนของข้านี่แน่ะ ข้าจะเทความคิดของข้าให้เจ้าทั้งหลายข้าจะให้ถ้อยคำของข้าแจ้งแก่พวกเจ้า
24. เพราะข้าได้เรียกแล้ว แต่พวกเจ้าปฏิเสธข้ายื่นมือออก แต่ไม่มีใครใส่ใจ
25. พวกเจ้าเพิกเฉยคำแนะนำทุกอย่างของข้าและไม่ยอมรับคำตักเตือนของข้าเลย
26. ข้าเองจะหัวเราะเยาะความหายนะของพวกเจ้าข้าจะเยาะเย้ยเมื่อความกลัวมาถึงพวกเจ้า
27. เมื่อความกลัวมากระทบพวกเจ้าอย่างพายุร้ายและความหายนะของพวกเจ้ามาถึงอย่างพายุหมุนเมื่อความทุกข์และความระทมใจมาเหนือพวกเจ้า
28. แล้วพวกเขาจะร้องเรียกข้า แต่ข้าจะไม่ตอบพวกเขาจะแสวงหาข้า แต่จะไม่พบข้า
29. เพราะว่าพวกเขาเกลียดความรู้และไม่เลือกเอาความยำเกรงพระยาห์เวห์
30. พวกเขาไม่ยอมรับคำแนะนำของข้าเลยแต่กลับดูหมิ่นคำตักเตือนทุกอย่างของข้า
31. เพราะฉะนั้น พวกเขาจะกินผลแห่งทางของตนเองและอิ่มด้วยความคิดเห็นของพวกเขาเอง
32. เพราะการที่คนรู้น้อยหันเหจากทางที่ถูกต้องก็นำความพินาศมาสู่ตนเองและการที่คนโง่หลงเพลิดเพลินก็ทำลายตนเอง
33. แต่ผู้ที่ฟังข้า จะอยู่อย่างปลอดภัยและอยู่อย่างสงบสุข ไม่กลัวสิ่งร้ายใดๆ ”