17. เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะขึงข่ายให้นกเห็น
18. แต่คนเหล่านี้หมอบคอยเอาเลือดตนเองพวกเขาซุ่มทำร้ายชีวิตตัวเอง
19. ทางของทุกคนที่หากำไรด้วยความทารุณโหดร้าย ก็อย่างนี้แหละมันย่อมคร่าเอาชีวิตเจ้าของนั้นเอง
20. ปัญญาร้องเสียงดังอยู่ที่ถนนเธอเปล่งเสียงของเธอที่ลานเมือง
21. เธอร้องเรียกอยู่ตามหัวถนนที่จอแจเธอกล่าวถ้อยคำที่ทางเข้าประตูเมืองว่า
22. “คนรู้น้อยเอ๋ย พวกเจ้าจะรักความรู้น้อยไปนานเท่าไร?คนที่ชอบเยาะเย้ยจะพอใจในการเยาะเย้ยไปนานเท่าไร?และคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าไร?
23. จงหันมาสนใจคำตักเตือนของข้านี่แน่ะ ข้าจะเทความคิดของข้าให้เจ้าทั้งหลายข้าจะให้ถ้อยคำของข้าแจ้งแก่พวกเจ้า
24. เพราะข้าได้เรียกแล้ว แต่พวกเจ้าปฏิเสธข้ายื่นมือออก แต่ไม่มีใครใส่ใจ
25. พวกเจ้าเพิกเฉยคำแนะนำทุกอย่างของข้าและไม่ยอมรับคำตักเตือนของข้าเลย
26. ข้าเองจะหัวเราะเยาะความหายนะของพวกเจ้าข้าจะเยาะเย้ยเมื่อความกลัวมาถึงพวกเจ้า