10. ลูกเอ๋ย ถ้าคนบาปล่อชวนเจ้าอย่าได้ยอมตาม
11. ถ้าพวกเขาพูดว่า “มากับเราเถิด ให้เราหมอบคอยเอาเลือดคนให้เราซุ่มทำร้ายคนบริสุทธิ์เล่นเถิด
12. ให้เรากลืนพวกเขาทั้งเป็นอย่างแดนคนตายและกลืนเขาทั้งตัว อย่างคนเหล่านั้นที่ลงหลุมมรณา
13. เราจะพบของล้ำค่าทุกอย่างเราจะบรรจุบ้านเราให้เต็มด้วยของที่ปล้นมาได้
14. จงเข้าส่วนกับเราเราทุกคนจะมีเงินถุงเดียวกัน”
15. ลูกเอ๋ย อย่าเดินในทางนั้นกับพวกเขาจงยั้งเท้าของเจ้าจากวิถีของพวกเขา
16. เพราะว่าเท้าของพวกเขาวิ่งไปหาความชั่วร้ายและพวกเขารีบเร่งไปฆ่าคน
17. เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะขึงข่ายให้นกเห็น
18. แต่คนเหล่านี้หมอบคอยเอาเลือดตนเองพวกเขาซุ่มทำร้ายชีวิตตัวเอง
19. ทางของทุกคนที่หากำไรด้วยความทารุณโหดร้าย ก็อย่างนี้แหละมันย่อมคร่าเอาชีวิตเจ้าของนั้นเอง
20. ปัญญาร้องเสียงดังอยู่ที่ถนนเธอเปล่งเสียงของเธอที่ลานเมือง
21. เธอร้องเรียกอยู่ตามหัวถนนที่จอแจเธอกล่าวถ้อยคำที่ทางเข้าประตูเมืองว่า
22. “คนรู้น้อยเอ๋ย พวกเจ้าจะรักความรู้น้อยไปนานเท่าไร?คนที่ชอบเยาะเย้ยจะพอใจในการเยาะเย้ยไปนานเท่าไร?และคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าไร?
23. จงหันมาสนใจคำตักเตือนของข้านี่แน่ะ ข้าจะเทความคิดของข้าให้เจ้าทั้งหลายข้าจะให้ถ้อยคำของข้าแจ้งแก่พวกเจ้า
24. เพราะข้าได้เรียกแล้ว แต่พวกเจ้าปฏิเสธข้ายื่นมือออก แต่ไม่มีใครใส่ใจ
25. พวกเจ้าเพิกเฉยคำแนะนำทุกอย่างของข้าและไม่ยอมรับคำตักเตือนของข้าเลย
26. ข้าเองจะหัวเราะเยาะความหายนะของพวกเจ้าข้าจะเยาะเย้ยเมื่อความกลัวมาถึงพวกเจ้า
27. เมื่อความกลัวมากระทบพวกเจ้าอย่างพายุร้ายและความหายนะของพวกเจ้ามาถึงอย่างพายุหมุนเมื่อความทุกข์และความระทมใจมาเหนือพวกเจ้า