27. พระองค์ทรงโปรยเนื้อให้พวกเขาอย่างผงคลีคือนก อย่างทรายในทะเล
28. พระองค์ทรงให้มันตกลงมากลางค่ายของพวกเขาและรอบที่อาศัยของเขา
29. พวกเขาได้กินอิ่มหนำเพราะพระองค์ประทานสิ่งที่เขาอยากแก่เขา
30. แต่ก่อนที่พวกเขาจะหายอยากขณะที่อาหารยังอยู่ในปากของเขา
31. ความกริ้วของพระเจ้าก็พลุ่งขึ้นต่อพวกเขาและพระองค์ทรงสังหารคนแข็งแรงที่สุดของเขาเสียและทรงคว่ำคนหนุ่มในอิสราเอล
32. ถึงมีเรื่องทั้งสิ้นนี้ พวกเขาก็ยังทำบาปและมิได้เชื่อถือการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์
33. พระองค์จึงทรงทำให้วันของพวกเขาหายไปดังลมหายใจและทรงให้ปีของเขาหายไปอย่างน่าสยดสยอง
34. เมื่อพระองค์ทรงสังหารพวกเขา เขาก็แสวงหาพระองค์เขาได้กลับมาเสาะหาพระเจ้าด้วยใจกระตือรือร้น
35. พวกเขาระลึกว่าพระเจ้าทรงเป็นพระศิลาของเขาและพระเจ้าผู้สูงสุดทรงเป็นพระผู้ไถ่ของเขา