8. ข้าพระองค์กลายเป็นแขกแปลกหน้าสำหรับพี่น้องและเป็นคนต่างด้าวสำหรับบุตรทั้งหลายของมารดา
9. ความร้อนใจในเรื่องพระนิเวศของพระองค์ได้เผาผลาญข้าพระองค์และคำเยาะเย้ยของผู้ที่เยาะเย้ยพระองค์ตกแก่ข้าพระองค์
10. เมื่อข้าพระองค์ร้องไห้และอดอาหารมันกลายเป็นการเยาะเย้ยข้าพระองค์
11. เมื่อข้าพระองค์ใช้ผ้ากระสอบเป็นเครื่องนุ่งห่มข้าพระองค์กลับเป็นขี้ปากของพวกเขา
12. คนที่นั่งที่ประตูเมืองก็พูดเรื่องข้าพระองค์คนขี้เมาแต่งเพลงร้องเย้ยข้าพระองค์
13. ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ในเวลาอันเหมาะสมโดยความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยการช่วยกู้ที่แน่นอนของพระองค์
14. ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ขึ้นจากหล่ม อย่าปล่อยให้ข้าพระองค์จมเลยขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากคนที่เกลียดชังข้าพระองค์และพ้นจากน้ำลึก
15. ขออย่าให้น้ำท่วมข้าพระองค์อย่าให้ที่ลึกกลืนข้าพระองค์เสียอย่าให้ปากแดนคนตายงับข้าพระองค์ไว้
16. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงตอบข้าพระองค์ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์นั้นล้ำเลิศขอทรงหันมาหาข้าพระองค์ตามพระกรุณาอันอุดมของพระองค์
17. ขออย่าซ่อนพระพักตร์จากผู้รับใช้ของพระองค์เพราะข้าพระองค์ทุกข์ยาก ขอทรงรีบตอบข้าพระองค์เถิด
18. ขอเสด็จมาใกล้ข้าพระองค์ ขอทรงไถ่ข้าพระองค์ขอทรงปลดปล่อยข้าพระองค์จากศัตรู
19. พระองค์ทรงทราบการที่เขาเยาะเย้ยข้าพระองค์ทั้งความอับอายและความขายหน้าของข้าพระองค์พระองค์ทรงรู้จักคู่อริทั้งสิ้นของข้าพระองค์
20. การเยาะเย้ยทำให้ใจข้าพระองค์แตกสลายข้าพระองค์จึงล้มป่วยข้าพระองค์มองหาความเห็นใจ แต่ก็ไม่มีหาผู้ปลอบโยน แต่ก็ไม่พบ
21. พวกเขาให้ของขมเป็นอาหารของข้าพระองค์ให้น้ำส้มสายชูแก่ข้าพระองค์ดื่มแก้กระหาย
22. ขอทรงให้โต๊ะอาหารตรงหน้าเขาทั้งหลายเป็นกับดักพวกเขาและเป็นบ่วงแร้วสำหรับแขกของพวกเขา