5. ความกลัวและความสะทกสะท้านมาเหนือข้าพระองค์และความหวาดผวาก็ครอบงำข้าพระองค์
6. และข้าพระองค์กล่าวว่า “โอ ข้าอยากมีปีกอย่างนกพิราบจะได้บินหนีไปพักอย่างสงบ
7. เออ ข้าจะได้หนีไปให้ไกลข้าจะได้พักในถิ่นทุรกันดารเส-ลาห์
8. “ข้าจะรีบไปยังที่กำบังให้พ้นจากลมแรงกล้าและพายุ”
9. ข้าแต่องค์เจ้านาย ขอทรงทำลายแผนการของพวกเขา และขอทรงทำให้ภาษาของเขายุ่งเหยิงไปเพราะข้าพระองค์เห็นความทารุณ และการโกลาหลในนคร
10. พวกเขาเดินบนกำแพงรอบนครอยู่ทั้งวันทั้งคืนและความชั่วร้ายกับความทุกข์ร้อนอยู่ท่ามกลางนครนั้น
11. การทำลายอยู่ท่ามกลางนครนั้นการกดขี่และการฉ้อโกงไม่ขาดหายไปจากลานกว้างของนครนั้น
12. เพราะมิใช่ศัตรูที่เยาะเย้ยข้าพเจ้าข้าพเจ้าจึงจะทนได้มิใช่ผู้ที่เกลียดชังข้าพเจ้า ผู้ที่ยกตัวข่มข้าพเจ้าข้าพเจ้าจึงจะซ่อนตัวจากเขาได้
13. แต่เป็นท่าน ผู้เท่าเทียมกับข้าพเจ้าเป็นเพื่อนสนิทของข้าพเจ้า เป็นมิตรรู้จักมักคุ้นกับข้าพเจ้า
14. เราเคยสนทนาปราศรัยกันอย่างชื่นใจเราเคยเดินท่ามกลางฝูงชนในพระนิเวศของพระเจ้า
15. ขอให้ความตายมาหาเขาเหล่านั้นให้เขาลงไปยังแดนคนตายทั้งเป็นเพราะบรรดาความชั่วร้ายอยู่ในที่พำนักของเขา ในท่ามกลางเขา
16. ส่วนข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะร้องทูลพระเจ้าและพระยาห์เวห์จะทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอด
17. ทั้งเวลาเย็น เวลาเช้า และเวลาเที่ยงข้าพเจ้าร้องทุกข์และคร่ำครวญและพระองค์จะทรงฟังเสียงของข้าพเจ้า