4. เพราะความชั่วของข้าพระองค์ท่วมศีรษะมันหนักเหมือนภาระ ซึ่งหนักเหลือกำลังข้าพระองค์
5. เนื่องด้วยความเขลาของข้าพระองค์บาดแผลของข้าพระองค์จึงเน่าเหม็น
6. ข้าพระองค์ค้อมลงและน้อมตัวลงอย่างมากข้าพระองค์ดำเนินอย่างทุกข์โศกวันยังค่ำ
7. เพราะบั้นเอวของข้าพระองค์เต็มไปด้วยรอยไหม้และไม่มีความปกติในร่างกายของข้าพระองค์
8. ข้าพระองค์หมดแรงและถูกตีจนน่วมข้าพระองค์ครวญครางเพราะความทุกข์ระทมใจ
9. ข้าแต่องค์เจ้านาย ความปรารถนาทั้งสิ้นของข้าพระองค์ก็ปรากฏอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์การถอนหายใจของข้าพระองค์คงไม่พ้นที่พระองค์ทรงทราบ
10. ใจของข้าพระองค์สั่น และเรี่ยวแรงของข้าพระองค์หมดไปและความสว่างในดวงตาของข้าพระองค์ก็พรากไปจากข้าพระองค์
11. มิตรสหายและเพื่อนบ้านของข้าพระองค์ยืนห่างจากภัยพิบัติที่ข้าพระองค์ได้รับและญาติของข้าพระองค์ยืนห่างออกไปไกลโพ้น
12. บรรดาผู้ที่มุ่งเอาชีวิตข้าพระองค์ได้วางบ่วงไว้ผู้ที่คิดทำร้ายข้าพระองค์พูดถึงความหายนะและคิดแต่อุบายล่อลวงอยู่วันยังค่ำ
13. แต่ข้าพระองค์เหมือนคนหูหนวก ข้าพระองค์ไม่ได้ยินและเหมือนคนใบ้ผู้ไม่อ้าปากของตน
14. ข้าพระองค์เป็นเหมือนคนที่ไม่ได้ยินซึ่งในปากของเขาไม่มีการโต้แย้ง
15. ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ข้าพระองค์รอคอยพระองค์ข้าแต่องค์เจ้านายพระเจ้าของข้าพระองค์ คือพระองค์ผู้ที่จะตรัสตอบข้าพระองค์
16. เพราะข้าพระองค์ทูลว่า “ขออย่าให้พวกเขายินดีเย้ยข้าพระองค์คือเขาผู้อวดตัวสู้ข้าพระองค์ เมื่อเท้าข้าพระองค์พลาดไป”
17. เพราะข้าพระองค์จวนจะล้มแล้วและความเจ็บปวดอยู่ต่อหน้าข้าพระองค์เสมอ