5. พวกเขาร้องทูล พระองค์ก็ทรงช่วยเขาให้รอดเขาวางใจในพระองค์ เขาจึงไม่อับอาย
6. ข้าพระองค์เป็นดุจตัวหนอน มิใช่มนุษย์คนก็เยาะเย้ย ประชาก็ดูหมิ่น
7. ทุกคนที่เห็นข้าพระองค์ก็เย้ยหยันเขาบุ้ยปากและสั่นศีรษะกล่าวว่า
8. “เขามอบตัวไว้กับพระยาห์เวห์ ให้พระองค์ช่วยเขาให้พ้นภัยสิให้พระองค์ช่วยกู้เขา เพราะพระองค์พอพระทัยเขา”
9. ถึงกระนั้น พระองค์ก็ทรงเป็นผู้นำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์และทรงให้ข้าพระองค์ปลอดภัยอยู่ที่อกแม่
10. ตั้งแต่คลอด ข้าพระองค์ก็ต้องพึ่งพระองค์พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังอยู่ในครรภ์มารดา
11. ขออย่าทรงห่างไกลข้าพระองค์เพราะความยากลำบากอยู่ใกล้และไม่มีผู้ใดช่วยได้เลย
12. โคผู้มากมายล้อมข้าพระองค์ไว้โคบึกบึนแห่งบาชานรุมล้อมข้าพระองค์
13. พวกศัตรูอ้าปากกว้างเข้าใส่ข้าพระองค์ดั่งสิงห์ขณะกัดฉีกและคำรามร้อง
14. ข้าพระองค์ถูกเทออกเหมือนอย่างน้ำกระดูกทั้งสิ้นของข้าพระองค์เคลื่อนหลุดจากที่ใจของข้าพระองค์ก็เหมือนขี้ผึ้งละลายภายในอก
15. กำลังของข้าพระองค์เหือดแห้งไปเหมือนเศษหม้อดินและลิ้นของข้าพระองค์ก็เกาะติดที่ขากรรไกรพระองค์ทรงวางข้าพระองค์ไว้ในผงคลีแห่งความตาย