2. ผู้ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างดุจอาภรณ์ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกดังขึงม่าน
3. ผู้ทรงวางคานที่ประทับอันสูงของพระองค์ไว้ในน้ำผู้ทรงใช้เมฆเป็นราชรถผู้ประทับไปบนปีกของลม
4. ผู้ทรงใช้ลมเป็นทูตสื่อสารทรงใช้ไฟที่ลุกโชนเป็นผู้รับใช้ของพระองค์
5. พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมันเพื่อมิให้มันสั่นคลอนเป็นนิตย์นิรันดร์
6. พระองค์ทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างคลุมด้วยเครื่องนุ่งห่มน้ำอยู่เหนือภูเขา
7. เมื่อพระองค์ทรงกำราบ น้ำนั้นก็หนีไปพอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป
8. ไหลขึ้นภูเขา ไหลลงหุบเขาไปไหลไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้อยู่นั้น
9. พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้ามเพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก