25. พวกพี่ชายก็จัดเตรียมของกำนัลไว้คอยโยเซฟซึ่งจะมาในเวลาเที่ยง เพราะได้ยินว่าพวกเขาจะรับประทานอาหารกันที่นั่น
26. เมื่อโยเซฟกลับมาบ้าน พวกเขาก็เอาของกำนัลที่ติดมือมานั้น ให้โยเซฟในบ้าน แล้วโน้มตัวถึงดินคำนับท่าน
27. โยเซฟถามถึงทุกข์สุขของเขาและกล่าวว่า “บิดาผู้ชราที่พวกเจ้ากล่าวถึงครั้งก่อนนั้นสบายดีหรือ? ยังมีชีวิตอยู่หรือ?”
28. พวกเขาตอบว่า “บิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ของท่านอยู่สบายดี ยังมีชีวิตอยู่” แล้วพวกเขาก็ก้มตัวลงคำนับอีก
29. โยเซฟมองดูเบนยามินน้องชายมารดาเดียวกัน แล้วถามว่า “คนนี้เป็นน้องสุดท้องที่พวกเจ้าบอกแก่เราครั้งก่อนหรือ?” โยเซฟกล่าวว่า “ลูกเอ๋ย ขอพระเจ้าทรงเมตตาแก่เจ้า”
30. แล้วโยเซฟรีบออกไป เพราะเต็มด้วยความรู้สึกสงสารน้อง ท่านเข้าไปในห้อง ร้องไห้อยู่ที่นั่น
31. โยเซฟล้างหน้าแล้วกลับออกมา แข็งใจกลั้นน้ำตาสั่งว่า “ยกอาหารมาเถิด”
32. พวกคนใช้ก็ยกส่วนของโยเซฟมาตั้งไว้เฉพาะของท่าน ส่วนของพี่น้องก็เฉพาะของพี่น้อง ส่วนของคนอียิปต์ที่มารับประทานด้วยนั้นก็เฉพาะของพวกเขา เพราะคนอียิปต์จะไม่รับประทานร่วมกับคนฮีบรู เพราะเป็นที่น่ารังเกียจสำหรับคนอียิปต์
33. พวกพี่น้องก็นั่งตรงหน้าโยเซฟ เรียงตั้งแต่คนที่หนึ่งคือ ผู้มีสิทธิบุตรหัวปีลงมาจนถึงน้องสุดท้องตามวัย พี่น้องทั้งหลายมองดูกันด้วยความประหลาดใจ
34. แล้วอาหารส่วนที่อยู่หน้าโยเซฟก็ถูกส่งไปให้พี่น้องเหล่านั้น แต่ของที่ให้เบนยามินนั้น มากกว่าของพวกพี่ชายถึงห้าเท่า พวกเขาก็กินดื่มกับโยเซฟ