18. คนเหล่านั้นก็กลัวเพราะเขาพาเข้าไปในบ้านโยเซฟ จึงพูดกันว่า “คงเป็นเพราะเงินที่ติดมาในกระสอบครั้งก่อน เขาจึงพาพวกเรามาที่นี่ เพื่อเจ้านายท่านจะหาเหตุใส่ความจับกุมเรา จับเราเป็นทาส ทั้งจะริบเอาลาด้วย”
19. พวกเขาเข้าไปหาผู้ดูแลบ้านของโยเซฟ และพูดกับเขาที่ประตูบ้าน
20. เขากล่าวว่า “นาย ข้าพเจ้าทั้งหลายลงมาครั้งก่อนเพื่อซื้ออาหาร
21. เมื่อข้าพเจ้าทั้งหลายไปถึงที่พัก เปิดกระสอบออก ก็เห็นเงินของแต่ละคนอยู่ในปากกระสอบของตน เงินนั้นยังอยู่ครบน้ำหนัก ข้าพเจ้าทั้งหลายจึงได้นำเงินนั้นติดมือกลับมาให้
22. ข้าพเจ้าทั้งหลายนำเงินอีกส่วนหนึ่งติดมือลงมาเพื่อจะซื้ออาหารอีก เงินที่อยู่ในกระสอบนั้นใครใส่ไว้ข้าพเจ้าทั้งหลายไม่ทราบเลย”
23. ผู้ดูแลจึงตอบว่า “ทำใจให้สบาย อย่ากลัวเลย พระเจ้าของท่านและพระเจ้าของบิดาท่านทรงให้มีทรัพย์อยู่ในกระสอบของท่าน เงินของท่านนั้น เราได้รับแล้ว” ผู้ดูแลก็พาสิเมโอนออกมาหาพวกเขา
24. เมื่อผู้ดูแลพาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านของโยเซฟแล้ว ก็เอาน้ำให้พวกเขาล้างเท้า และให้ลาของพวกเขากินฟาง
25. พวกพี่ชายก็จัดเตรียมของกำนัลไว้คอยโยเซฟซึ่งจะมาในเวลาเที่ยง เพราะได้ยินว่าพวกเขาจะรับประทานอาหารกันที่นั่น
26. เมื่อโยเซฟกลับมาบ้าน พวกเขาก็เอาของกำนัลที่ติดมือมานั้น ให้โยเซฟในบ้าน แล้วโน้มตัวถึงดินคำนับท่าน
27. โยเซฟถามถึงทุกข์สุขของเขาและกล่าวว่า “บิดาผู้ชราที่พวกเจ้ากล่าวถึงครั้งก่อนนั้นสบายดีหรือ? ยังมีชีวิตอยู่หรือ?”
28. พวกเขาตอบว่า “บิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ของท่านอยู่สบายดี ยังมีชีวิตอยู่” แล้วพวกเขาก็ก้มตัวลงคำนับอีก
29. โยเซฟมองดูเบนยามินน้องชายมารดาเดียวกัน แล้วถามว่า “คนนี้เป็นน้องสุดท้องที่พวกเจ้าบอกแก่เราครั้งก่อนหรือ?” โยเซฟกล่าวว่า “ลูกเอ๋ย ขอพระเจ้าทรงเมตตาแก่เจ้า”
30. แล้วโยเซฟรีบออกไป เพราะเต็มด้วยความรู้สึกสงสารน้อง ท่านเข้าไปในห้อง ร้องไห้อยู่ที่นั่น
31. โยเซฟล้างหน้าแล้วกลับออกมา แข็งใจกลั้นน้ำตาสั่งว่า “ยกอาหารมาเถิด”