15. เราจะยอมก็ต่อเมื่อท่านถือตามเรา คือยอมเหมือนพวกเรา โดยให้ผู้ชายทุกคนเข้าสุหนัต
16. เราจึงจะยอมยกบุตรีของเราให้แก่พวกท่าน และจะรับบุตรีของพวกท่านเป็นภรรยาของพวกเรา และเราจะอยู่กับท่านเป็นชนชาติเดียวกัน
17. แต่หากว่าท่านทั้งหลายไม่ฟังคำเรา ไม่เข้าสุหนัต เราจะเอาบุตรีของเราไปเสีย”
18. ถ้อยคำของพวกเขาเป็นที่พอใจฮาโมร์และเชเคมบุตรชายของฮาโมร์
19. หนุ่มคนนั้นไม่รีรอที่จะทำตามเพราะเขาชอบบุตรีของยาโคบ เขาเป็นคนมีเกียรติมากกว่าใครๆ ในครอบครัวของบิดา
20. ฮาโมร์กับเชเคมบุตรชายจึงออกไปที่ประตูเมืองบอกชาวเมืองว่า
21. “คนเหล่านี้เป็นมิตรกับพวกเรา ให้เขาอาศัยและค้าขายในดินแดนนี้ เพราะดินแดนนี้กว้างขวางพอให้เขาอยู่ได้ ให้เรารับบุตรีของเขาเป็นภรรยาพวกเรา และยกบุตรีของเราให้เขา
22. พวกเขาจะยอมอยู่เป็นชนชาติเดียวกับเราได้ตามข้อตกลงนี้เท่านั้น คือพวกเราที่เป็นชายทุกคนจะเข้าสุหนัตเหมือนเขา
23. ฝูงปศุสัตว์และทรัพย์สมบัติของพวกเขา กับสัตว์ใช้งานอื่นๆ ทั้งสิ้นของพวกเขาก็จะเป็นของเราด้วยไม่ใช่หรือ? ขอแต่ให้เรายอมทำตามพวกเขา พวกเขาก็จะอยู่กับเรา”
24. ทุกคนที่ออกไปที่ประตูเมืองก็เห็นชอบกับฮาโมร์และเชเคม ชายทุกคนก็เข้าสุหนัตคือทุกคนที่ออกไปที่ประตูเมือง
25. เมื่ออยู่มาถึงวันที่สาม คนเหล่านั้นกำลังเจ็บอยู่ บุตรชายสองคนของยาโคบชื่อ สิเมโอนและเลวี เป็นพี่ชายของดีนาห์ ก็ถือดาบเข้าไปในเมืองที่ไม่มีการป้องกัน ฆ่าผู้ชายในเมืองทุกคน
26. พวกเขาฆ่าฮาโมร์และเชเคมบุตรชายเสียด้วยดาบ และพาดีนาห์ออกจากบ้านเชเคมไป
27. บรรดาบุตรคนอื่นของยาโคบเข้าไปที่คนตาย และปล้นเมืองนั้น เพราะคนเมืองนั้นทำลายความบริสุทธิ์ของน้องสาว
28. พวกเขาเอาฝูงแพะแกะ ฝูงโค ฝูงลา และข้าวของในเมืองและในนาไป