14. ท่านผู้นั้นตอบข้าพเจ้าว่า “อยู่นาน 2,300 เวลาเย็นและเวลาเช้า แล้วสถานนมัสการนั้นจะกลับสู่สภาพอันควร”
15. เมื่อข้าพเจ้าดาเนียลได้เห็นนิมิตนั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็พยายามเข้าใจ และดูเถิด มีผู้หนึ่งเหมือนมนุษย์ยืนอยู่หน้าข้าพเจ้า
16. และข้าพเจ้าได้ยินเสียงของชายคนหนึ่งจากกลางแม่น้ำอุลัย และเสียงนั้นร้องว่า “กาเบรียลเอ๋ย จงทำให้ชายคนนี้เข้าใจนิมิตนั้นเถิด”
17. ดังนั้น ท่านจึงมาใกล้ที่ซึ่งข้าพเจ้ายืนอยู่ และเมื่อท่านมาแล้ว ข้าพเจ้าก็ตกใจซบหน้าลงถึงดิน แต่ท่านกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “โอ มนุษย์เอ๋ย จงเข้าใจเถิดว่า นิมิตนั้นเป็นเรื่องของกาลอวสาน”
18. เมื่อท่านกำลังพูดอยู่กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ซบหน้าติดดินและสลบไป แต่ท่านแตะต้องข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้ายืนขึ้น