9. (แต่คำที่แม่ม่ายหรือหญิงที่หย่าร้างบนไว้รวมทั้งคำใดๆ ที่นางพูดผูกมัดตัวเองย่อมคงอยู่กับนาง)
10. และถ้านางบนไว้ในบ้านสามีของนาง รวมทั้งสาบานด้วยคำสัญญาที่ผูกมัดตัวเองไว้
11. และสามีของนางได้ยิน แต่ไม่พูดอะไรกับนาง และไม่คัดค้านนาง คำบนบานทั้งหมดของนางย่อมคงอยู่ และคำสัญญาทุกอย่างที่นางผูกมัดตัวเองย่อมคงอยู่
12. แต่ถ้าสามีของนางได้ทำให้เป็นโมฆะในวันที่เขาได้ยิน สิ่งใดๆ ที่ออกจากปากของนางเกี่ยวกับคำบนบาน หรือเกี่ยวกับคำที่ผูกมัดตัวเองย่อมไม่คงอยู่ สามีของนางได้ทำให้เป็นโมฆะแล้ว และพระยาห์เวห์จะทรงให้อภัยนาง
13. คำบนบานใดๆ หรือคำสาบานใดๆ ที่เป็นการปฏิเสธความต้องการของนางนั้น สามีของนางจะให้คงอยู่หรือเป็นโมฆะก็ได้
14. แต่ถ้าสามีของนางไม่กล่าวอะไรกับนางวันแล้ววันเล่า เขาก็ทำให้คำบนบานและคำสัญญาทั้งหมดของนางที่จะตกกับนางนั้นคงอยู่ เขาทำให้คงอยู่เพราะเขาไม่พูดอะไรกับนางในวันที่เขาได้ยิน
15. แต่ถ้าเขาจะทำให้เป็นโมฆะอย่างแน่นอนหลังจากวันที่เขาได้ยิน เขาจะต้องรับความผิดแทนนาง”
16. ข้อความเหล่านี้เป็นบรรดาข้อกำหนดซึ่งพระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสสไว้ เป็นเรื่องระหว่างผู้ชายกับภรรยาของเขา และระหว่างบิดากับบุตรหญิง ขณะเมื่อเธอยังสาวและยังอยู่ในบ้านบิดาของเธอ