22. “ขอให้ข้าพระบาทผ่านดินแดนของฝ่าพระบาท พวกข้าพระบาทจะไม่เลี้ยวเข้าไปในไร่นาหรือในสวนองุ่น จะไม่ดื่มน้ำจากบ่อน้ำ แต่จะเดินไปตามทางหลวงจนเราผ่านพรมแดนของฝ่าพระบาท”
23. แต่สิโหนไม่ยอมให้อิสราเอลผ่านดินแดนของพระองค์ พระองค์ทรงรวบรวมประชาชนทั้งหมดของพระองค์ยกออกสู้กับคนอิสราเอลในถิ่นทุรกันดาร และมารบกับคนอิสราเอลที่ยาฮาส
24. และคนอิสราเอลได้สังหารพระองค์ด้วยคมดาบ และยึดแผ่นดินของพระองค์ตั้งแต่แม่น้ำอารโนนจนถึงแม่น้ำยับบอก ไกลไปจนถึงดินแดนคนอัมโมน เพราะว่าพรมแดนของคนอัมโมนนั้นแข็งแกร่ง
25. คนอิสราเอลก็ยึดเมืองทั้งหมด และคนอิสราเอลเข้าอาศัยอยู่ในทุกเมืองของคนอาโมไรต์ในเฮชโบน และตามชนบทของเมืองนั้นๆ
26. เพราะว่าเฮชโบนเป็นเมืองของสิโหนกษัตริย์ของคนอาโมไรต์ ผู้ทรงต่อสู้กับกษัตริย์โมอับองค์ก่อน และทรงยึดแผ่นดินทั้งหมดของพระองค์ไกลไปถึงแม่น้ำอารโนน
27. เพราะฉะนั้น ผู้เขียนบทประพันธ์จึงกล่าวว่าจงมาที่เฮชโบน มาสร้างเมืองนี้และให้เมืองของสิโหนถูกสร้างขึ้น
28. เพราะว่ามีไฟออกมาจากเฮชโบนมีเปลวเพลิงออกมาจากเมืองของสิโหนมันได้เผาผลาญเมืองอาร์แห่งโมอับคือบรรดาเจ้าแห่งเนินสูงของแม่น้ำอารโนน
29. วิบัติจงมีแก่โมอับชนชาติของพระเคโมชจะพินาศพระเคโมชทำให้พวกบุตรชายของตนเป็นผู้ลี้ภัยและบรรดาบุตรสาวของตนเป็นเชลย ของสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์
30. เราทำลายพวกเขาจนพินาศจากเฮชโบนจนถึงดีโบนเราทำให้โนฟาห์เป็นเมืองร้าง ไกลไปถึงเมเดบา