7. แต่สำหรับโมเสสผู้รับใช้ของเราจะไม่เป็นเช่นนั้น ในครัวเรือนทั้งหมดของเรานั้น เขาซื่อสัตย์
8. เราพูดกับเขาซึ่งๆ หน้าอย่างชัดเจนโดยไม่พูดเป็นปริศนา และเขาได้เห็นสัณฐานของพระยาห์เวห์ ทำไมเจ้าทั้งสองกล้าพูดต่อต้านโมเสสผู้รับใช้ของเรา?”
9. พระยาห์เวห์กริ้วเขาทั้งสอง แล้วก็เสด็จไป
10. เมื่อเมฆลอยพ้นเต็นท์ไป ดูสิ มิเรียมก็เป็นโรคเรื้อนขาวเหมือนหิมะ อาโรนหันไปดูมิเรียม และนี่แน่ะ นางเป็นโรคเรื้อน
11. อาโรนจึงพูดกับโมเสสว่า “เจ้านายของข้าพเจ้า ขออย่าถือโทษบาปของเรา ซึ่งเป็นความเขลาและเป็นความบาปของเรา
12. ขออย่าให้มิเรียมเป็นเหมือนคนที่ตายแล้ว เหมือนผู้ซึ่งคลอดจากครรภ์มารดาที่เนื้อกุดไปครึ่งหนึ่ง”
13. แล้วโมเสสร้องทูลพระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรักษานาง ข้าพระองค์ขอวิงวอนต่อพระองค์”
14. และพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ถ้าพ่อของนางถ่มน้ำลายรดหน้านาง นางจะอับอายอยู่เจ็ดวันไม่ใช่หรือ? จงกักนางไว้นอกค่ายเจ็ดวัน หลังจากนั้นจึงรับนางกลับเข้ามา”
15. ดังนั้นมิเรียมจึงถูกกักอยู่นอกค่ายเจ็ดวัน และประชาชนก็ไม่ได้ยกออกเดินทางจนกว่าจะรับมิเรียมกลับเข้ามาอีก
16. แล้วประชาชนก็ยกออกเดินทางจากตำบลฮาเซโรท ไปตั้งค่ายอยู่ที่ถิ่นทุรกันดารปาราน