17. นาอามานจึงกล่าวว่า “หากท่านไม่รับ ก็โปรดให้ดินที่ล่อสองตัวจะบรรทุกได้แก่ผู้รับใช้ของท่านเถิด เพราะตั้งแต่นี้ไป ผู้รับใช้ของท่านจะไม่ถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวหรือเครื่องสัตวบูชาแด่พระอื่น แต่จะถวายแด่พระยาห์เวห์เท่านั้น
18. ในเรื่องนี้ ขอพระยาห์เวห์ทรงให้อภัยผู้รับใช้ของท่าน คือเมื่อพระราชานายของข้าพเจ้าเข้าไปในนิเวศของพระริมโมน เพื่อจะนมัสการที่นั่น และทรงพิงอยู่ที่มือของข้าพเจ้า และข้าพเจ้าจะต้องโน้มตัวลงคำนับในนิเวศของพระริมโมน เมื่อข้าพเจ้าโน้มตัวลงคำนับในนิเวศของพระริมโมนนั้น ขอพระยาห์เวห์ทรงให้อภัยผู้รับใช้ของท่านในกรณีนี้”
19. เอลีชาจึงตอบท่านว่า “จงไปโดยสวัสดิภาพเถิด”แต่เมื่อนาอามานออกไปได้ไม่ไกลนัก
20. เกหะซีคนใช้ของเอลีชาคนของพระเจ้าคิดว่า “ดูสิ นายของข้าไม่ยอมรับของจากมือของนาอามานคนซีเรียที่เขานำมา พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ข้าจะวิ่งตามไปเอามาจากเขาบ้างฉันนั้น”
21. เกหะซีจึงตามนาอามานไป และเมื่อนาอามานแลเห็นคนวิ่งตามท่านมา ท่านก็ลงจากรถรบต้อนรับเขาพูดว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือ?”
22. เขาตอบว่า “เรียบร้อยดี นายข้าได้ใช้ข้ามา เรียนว่า ‘ชายหนุ่มสองคนในกลุ่มผู้เผยพระวจนะจากแดนเทือกเขาเอฟราอิมมาหาเรา โปรดให้เงินพวกเขาสักหนึ่งตะลันต์ และเสื้อเที่ยวงานสัก 2 ชุด’ ”
23. และนาอามานกล่าวว่า “โปรดรับไปสองตะลันต์เถิด” ท่านก็เชิญชวนเขา และเอาเงินสองตะลันต์ใส่ใน 2 กระสอบผูกไว้พร้อมกับเสื้อเที่ยวงาน 2 ตัว ให้คนใช้สองคนแบกไป เขาก็แบกเดินขึ้นหน้าเกหะซีมา
24. เมื่อเขาทั้งหลายมาถึงภูเขา เกหะซีก็รับมาจากมือของเขา เอาไปเก็บไว้ในบ้าน และให้คนเหล่านั้นกลับ เขาทั้งสองก็จากไป
25. เกหะซีก็เข้าไปยืนอยู่ต่อหน้านายของตน และเอลีชาถามเขาว่า “เกหะซี เจ้าไปไหนมา?” เขาตอบว่า “ผู้รับใช้ของท่านไม่ได้ไปไหน”
26. แต่ท่านกล่าวกับเขาว่า “เมื่อชายคนนั้นหันมาจากรถรบต้อนรับเจ้านั้น จิตใจของเราไม่ได้ไปกับเจ้าหรือ? นี่เป็นเวลาควรที่จะรับเงิน เสื้อผ้า สวนมะกอก และสวนองุ่น แกะ และวัว และคนใช้ชายหญิงหรือ?
27. ฉะนั้นโรคเรื้อนของนาอามานจะติดอยู่กับเจ้าและเชื้อสายของเจ้าเป็นนิตย์” เขาก็ไปจากหน้าท่านและเป็นโรคเรื้อนขาวอย่างหิมะ