23. และเขาถามว่า “วันนี้จะไปหาท่านทำไม? มันไม่ใช่วันต้นเดือนหรือวันสะบาโต” นางตอบว่า “ไม่เป็นไร”
24. แล้วนางผูกอานลาและสั่งคนใช้ว่า “จงเร่งลาไปเร็วๆ อย่าชะลอฝีเท้า นอกจากฉันสั่ง”
25. แล้วนางก็ออกเดินทาง และมาถึงคนของพระเจ้าที่ภูเขาคารเมลเมื่อคนของพระเจ้าเห็นนางมา ท่านก็พูดกับเกหะซีคนใช้ของท่านว่า “ดูแน่ะ หญิงชาวชูเนมมาข้างโน้น
26. จงรีบไปรับนาง และถามนางว่า ‘เธอสบายดีหรือ? สามีของเธอสบายดีหรือ? เด็กสบายดีหรือ?’ ” นางตอบว่า “สบายดีค่ะ”
27. เมื่อนางมาพบคนของพระเจ้าที่ภูเขาแล้ว นางก็เข้าไปกอดเท้าของท่าน เกหะซีจึงเข้ามาจะจับนางออกไป แต่คนของพระเจ้ากล่าวว่า “ปล่อยนางเถอะ เพราะนางมีความระทมขมขื่น และพระยาห์เวห์ทรงปิดเรื่องนี้ไว้จากเรา ไม่ทรงแจ้งให้เราทราบ”
28. แล้วนางจึงเรียนว่า “ดิฉันขอลูกจากเจ้านายของดิฉันหรือ? ดิฉันไม่ได้เรียนหรือว่า อย่าหลอกดิฉันเลย?”
29. ท่านจึงสั่งเกหะซีว่า “คาดเอวของเจ้า แล้วถือไม้เท้าของเราไว้ในมือของเจ้า และไปเถอะ ถ้าเจ้าพบใคร อย่าทักทายเขา และถ้าใครทักทายเจ้า ก็อย่าตอบ และจงวางไม้เท้าของเราบนหน้าของเด็กนั้น”
30. แล้วมารดาของเด็กนั้นเรียนว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่และตัวท่านเองมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ดิฉันจะไม่ไปจากท่านฉันนั้น” ดังนั้นท่านจึงลุกขึ้นตามนางไป