20. และพวกที่เหลือรอดจากดาบนั้น พระราชานั้นทรงกวาดต้อนไปยังบาบิโลน พวกเขาจึงเป็นทาสรับใช้ของพระองค์ และของบรรดาราชวงศ์ของพระองค์จนถึงสมัยที่อาณาจักรเปอร์เซียเรืองอำนาจ
21. เพื่อให้สำเร็จตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ผ่านปากของเยเรมีย์ จนกว่าแผ่นดินได้พักตามสะบาโตที่ควรมี คือตลอดวันเวลาที่ถูกทิ้งร้างนั้น มันได้พักตามสะบาโต จนครบกำหนดเจ็ดสิบปี
22. ในปีแรกแห่งรัชสมัยของไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซีย เพื่อให้พระวจนะของพระยาห์เวห์ที่ผ่านปากของเยเรมีย์สำเร็จ พระยาห์เวห์ทรงเร่งเร้าใจของไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซีย พระราชาจึงทรงให้มีการประกาศทั่วราชอาณาจักรของพระองค์ และยังให้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรด้วย กล่าวว่า
23. “ไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซียตรัสดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ได้ประทานอาณาจักรทั้งหมดแห่งแผ่นดินโลกแก่เรา และพระองค์ทรงกำชับเราให้สร้างพระนิเวศแด่พระองค์ที่กรุงเยรูซาเล็ม ซึ่งอยู่ในยูดาห์ มีใครในท่ามกลางพวกท่านที่เป็นประชากรของพระองค์ ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาสถิตกับเขา ขอให้เขากลับไปเถิด’ ”