2. พระราชาจึงทรงรับสั่งกับโยอาบ แม่ทัพซึ่งอยู่กับพระองค์ว่า “จงไปให้ทั่วอิสราเอลทุกเผ่า ตั้งแต่เมืองดานถึงเบเออร์เชบา และจงนับจำนวนประชาชน เพื่อเราจะได้ทราบจำนวนรวมของประชาชน”
3. แต่โยอาบกราบทูลพระราชาว่า “ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของฝ่าพระบาททรงเพิ่มประชาชนที่มีอยู่อีกร้อยเท่า ขอพระเนตรของพระราชาเจ้านายของข้าพระบาทได้ทรงเห็น เหตุใดพระราชาเจ้านายของข้าพระบาทจึงพอพระทัยทรงทำเรื่องนี้?”
4. แต่พระดำรัสของพระราชาบังคับโยอาบและบรรดาผู้บังคับบัญชากองทัพ โยอาบกับบรรดาผู้บังคับบัญชาของกองทัพจึงออกไปจากพระพักตร์พระราชา เพื่อจะนับประชาชนอิสราเอล
5. พวกเขาข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปและตั้งค่ายในเมืองอาโรเออร์ ด้านขวาของเมืองที่อยู่กลางหุบเขากาดถึงยาเซอร์
6. แล้วพวกเขาก็มายังกิเลอาดและมาถึงคาเดชในดินแดนของคนฮิตไทต์ และพวกเขามาถึงเมืองดานยาอัน อ้อมไปถึงไซดอน
7. และมาถึงป้อมของไทระ และเมืองทั้งหมดของคนฮีไวต์ และของคนคานาอัน และพวกเขาออกไปยังเนเกบแห่งยูดาห์ที่เมืองเบเออร์เชบา
8. เมื่อพวกเขาไปทั่วแผ่นดินนั้นแล้ว พวกเขาจึงมายังกรุงเยรูซาเล็มเมื่อสิ้น 9 เดือนกับ 20 วัน
9. และโยอาบก็ถวายจำนวนประชาชนที่นับได้แก่พระราชาในอิสราเอล มีทหารหาญ 800,000 คน ผู้พร้อมทำศึก และคนยูดาห์มี 500,000 คน
10. เมื่อนับจำนวนประชาชนเสร็จแล้ว พระทัยของดาวิดก็ทรงสำนึกผิด และดาวิดกราบทูลต่อพระยาห์เวห์ว่า “ข้าพระองค์ได้ทำบาปใหญ่หลวงในเรื่องซึ่งข้าพระองค์ได้ทำนี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ขอพระองค์ทรงอภัยความบาปชั่วของผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพระองค์ทำอย่างโง่เขลายิ่งนัก”
11. และเมื่อดาวิดทรงลุกขึ้นในตอนเช้า พระวจนะของพระยาห์เวห์ก็มายังกาดผู้เผยพระวจนะผู้ทำนายของดาวิดว่า
12. “จงไปบอกดาวิดว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เรากำหนด 3 อย่างให้เจ้า จงเลือกอย่างหนึ่งจาก 3 อย่างนี้ เพื่อเราจะได้ทำต่อเจ้า’ ”
13. กาดจึงเข้าเฝ้าดาวิดและทูลพระองค์ว่า “จะให้เกิดกันดารอาหารในแผ่นดินของฝ่าพระบาท 7 ปี หรือฝ่าพระบาทจะยอมหนีต่อหน้าศัตรูของฝ่าพระบาทเป็นเวลา 3 เดือนเพราะเขาไล่ตามฝ่าพระบาท หรือจะให้โรคระบาดเกิดขึ้นในแผ่นดินของฝ่าพระบาท 3 วัน บัดนี้ขอฝ่าพระบาททรงตรึกตรอง และตัดสินว่าจะให้ข้าพระบาทกลับไปกราบทูลสิ่งใดต่อพระองค์ผู้ทรงใช้ข้าพระบาทมา”