20. โอรนันหันมาเห็นทูตสวรรค์ บุตรชายสี่คนของท่านที่อยู่กับท่านก็ซ่อนตัวเสีย ส่วนโอรนันนวดข้าวสาลีต่อ
21. เมื่อดาวิดเสด็จมายังโอรนัน โอรนันมองเห็นดาวิด และออกไปจากลานนวดข้าว ถวายบังคมดาวิดด้วยซบหน้าลงถึงดิน
22. และดาวิดตรัสกับโอรนันว่า “จงให้ที่ลานนวดข้าวแก่เรา เพื่อเราจะสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์บนนั้น จงให้แก่เราตามราคาเต็ม เพื่อว่าภัยพิบัตินั้นจะได้หมดไปจากประชาชน”
23. แล้วโอรนันทูลดาวิดว่า “ทรงรับไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ และขอพระราชาเจ้านายของข้าพระบาททำสิ่งที่พระองค์ทรงเห็นชอบเถิด และข้าพระบาทขอถวายโคสำหรับเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และถวายเลื่อนนวดข้าวให้เป็นฟืน แล้วข้าวสาลีเป็นธัญบูชา ข้าพระบาทขอถวายหมด”
24. แต่กษัตริย์ดาวิดตรัสกับโอรนันว่า “ไม่ได้ แต่เราจะซื้อแน่ๆ ตามราคาเต็ม เพราะเราจะไม่เอาของของเจ้าถวายพระยาห์เวห์ หรือถวายสิ่งที่เราได้มาเปล่าๆ เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว”
25. ดาวิดจึงทรงให้โอรนันเป็นทองคำน้ำหนักประมาณ 7 กิโลกรัมเพื่อที่นั้น
26. ดาวิดก็ทรงสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ที่นั่น และทรงถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและเครื่องศานติบูชา และร้องทูลต่อพระยาห์เวห์และพระองค์ทรงตอบพระองค์ด้วยไฟจากสวรรค์บนแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว
27. แล้วพระยาห์เวห์ทรงบัญชาทูตสวรรค์ และท่านก็เอาดาบใส่ฝักเสีย
28. ครั้งนั้น เมื่อดาวิดทรงเห็นว่าพระยาห์เวห์ทรงตอบพระองค์ที่ลานนวดข้าวของโอรนันคนเยบุส พระองค์ก็ทรงถวายสัตวบูชาที่นั่น
29. เพราะพลับพลาของพระยาห์เวห์ซึ่งโมเสสสร้างขึ้นในถิ่นทุรกันดาร และแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวในเวลานั้นอยู่ในปูชนียสถานสูงที่กิเบโอน
30. แต่ดาวิดไม่สามารถเสด็จไปที่นั่นเพื่อทูลถามพระเจ้าเพราะ พระองค์ทรงกลัวดาบของทูตของพระยาห์เวห์