13. ดังสุภาษิตโบราณว่า ‘ความอธรรมก็ออกมาจากคนอธรรม’ แต่มือของข้าพระบาทจะไม่ทำอะไรต่อฝ่าพระบาท
14. พระราชาแห่งอิสราเอลทรงออกมาตามใคร? ฝ่าพระบาททรงตามใคร? ทรงไล่ตามสุนัขที่ตายแล้วหรือ? ทรงไล่ตามตัวหมัดตัวหนึ่งหรือ?
15. เพราะฉะนั้นขอพระยาห์เวห์ทรงเป็นผู้พิพากษา ทรงพิพากษาระหว่างข้าพระบาทกับฝ่าพระบาท ขอทอดพระเนตร ขอทรงว่าความฝ่ายข้าพระบาท และขอทรงช่วยกู้ข้าพระบาทจากหัตถ์ของฝ่าพระบาท”
16. หลังจากที่ดาวิดทูลถ้อยคำนี้ต่อซาอูลจบแล้ว ซาอูลตรัสว่า “ดาวิดบุตรของข้าเอ๋ย นั่นเป็นเสียงของเจ้าหรือ?” ซาอูลก็ทรงส่งเสียงกันแสง
17. พระองค์ตรัสกับดาวิดว่า “เจ้าชอบธรรมยิ่งกว่าข้า เพราะเจ้าตอบแทนข้าด้วยความดี ในเมื่อข้าเองตอบแทนเจ้าด้วยความร้าย
18. เจ้าแสดงในวันนี้แล้วว่า เจ้าทำความดีต่อข้าอย่างไร ในการที่เจ้าไม่ได้ประหารข้าเสีย ในเมื่อพระยาห์เวห์ทรงมอบข้าไว้ในมือของเจ้าแล้ว
19. เพราะว่าใครพบศัตรูของตน เขาจะปล่อยไปโดยดีหรือ? ดังนั้นขอพระยาห์เวห์ประทานสิ่งที่ดีแก่เจ้า สนองการที่เจ้าได้ทำแก่ข้าในวันนี้
20. บัดนี้ ดูเถิด ข้ารู้แล้วว่า เจ้าจะเป็นพระราชาแน่ และราชอาณาจักรอิสราเอลจะตั้งมั่นอยู่ในมือของเจ้า
21. ดังนั้นบัดนี้ จงปฏิญาณต่อข้าในพระนามของพระยาห์เวห์ว่าเจ้าจะไม่ตัดพงศ์พันธุ์ของข้าเสียเมื่อข้าตายไป และจะไม่ทำลายชื่อของข้าจากพงศ์พันธุ์บิดาข้า”
22. ดาวิดก็ปฏิญาณให้ต่อซาอูล แล้วซาอูลก็เสด็จกลับพระราชวัง และดาวิดกับพวกของท่านก็ขึ้นไปที่กำบังเข้มแข็ง