22. ในทำนองเดียวกัน คนอิสราเอลทั้งปวงที่ซ่อนตัวอยู่ในแดนเทือกเขาเอฟราอิมได้ยินว่า คนฟีลิสเตียกำลังหนี พวกเหล่านี้ก็ไล่ตามพวกเขาในสงครามนั้นด้วย
23. พระยาห์เวห์ทรงช่วยกู้อิสราเอลในวันนั้น และสงครามก็ผ่านตลอดเมืองเบธาเวนเลยไป
24. แต่คนอิสราเอลต้องทุกข์ยากในวันนั้น เพราะซาอูลทรงให้พวกทหารสาบานไว้ว่า “ถ้าใครรับประทานอาหารก่อนเวลาเย็นวันนี้ ก่อนเราแก้แค้นพวกศัตรูแล้ว ให้ผู้นั้นถูกสาปแช่ง” เพราะฉะนั้นพวกทหารทั้งหมดจึงไม่ได้รับประทานอาหารเลย
25. พวกทหารทั้งหมดก็เข้ามาในป่า มีน้ำผึ้งอยู่ตามพื้นทุ่ง
26. เมื่อพวกทหารเข้าไปในป่านั้น นี่แน่ะ น้ำผึ้งก็กำลังย้อยอยู่ แต่ไม่มีคนใดเอามือใส่ปาก เพราะเขากลัวคำสาบาน
27. แต่โยนาธานไม่ได้ยินคำสาบานของพระราชบิดา ที่ทรงให้พวกทหารสาบานจึงแหย่ปลายไม้ที่อยู่ในมือท่าน จุ่มที่รังผึ้ง แล้วก็เอามือของพระองค์ใส่ปาก ตาก็สว่างขึ้น
28. มีชายคนหนึ่งในพวกทหารเรียนว่า “พระราชบิดาของพระองค์ให้พวกทหารสาบานจริงๆ ว่า ‘ให้ผู้ที่รับประทานอาหารในวันนี้ถูกสาปแช่ง’ พวกทหารจึงอ่อนเพลีย”
29. แล้วโยนาธานจึงกล่าวว่า “บิดาของข้าทำให้แผ่นดินลำบาก ดูซิ ว่าตาของข้าสว่างเพราะข้าได้รับประทานน้ำผึ้งนี้เพียงนิดเดียว
30. ยิ่งกว่านั้น ถ้าวันนี้พวกทหารได้กินของที่ริบมาจากพวกศัตรูซึ่งพวกเขาหามาได้อย่างอิ่มหนำจะดีกว่านี้สักเท่าใด เพราะตอนนี้การฆ่าฟันพวกฟีลิสเตียนั้นไม่มากมายเลย”
31. ในวันนั้นพวกเขาฆ่าพวกฟีลิสเตียจากมิคมาช ถึงอัยยาโลนและพวกทหารก็อ่อนเพลียยิ่งนัก
32. พวกทหารวิ่งเข้าหาของที่ริบได้ เอาแกะและวัวและลูกวัวมาฆ่าบนพื้นดินและพวกทหารก็กินพร้อมกับเลือด
33. แล้วเขาก็ไปทูลซาอูลว่า “ดูเถิด พวกทหารกำลังทำบาปต่อพระยาห์เวห์ โดยรับประทานพร้อมกับเลือด” และซาอูลจึงรับสั่งว่า “พวกเจ้าได้ประพฤติอย่างทรยศแล้ว จงกลิ้งก้อนหินใหญ่มาให้เราวันนี้”
34. และซาอูลตรัสว่า “พวกท่านจงกระจายกันไปท่ามกลางพวกทหารและบอกเขาว่า ‘จงให้ทุกคนนำวัวหรือแกะของตัวมาฆ่าเสียที่นี่แล้วรับประทาน อย่าทำบาปต่อพระยาห์เวห์ด้วยรับประทานพร้อมกับเลือด’ ” คืนนั้นพวกทหารทุกคนก็นำวัวมาและฆ่าเสียที่นั่น
35. และซาอูลก็สร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นแท่นบูชาแท่นแรกซึ่งท่านสร้างถวายแด่พระยาห์เวห์
36. แล้วซาอูลรับสั่งว่า “ให้เราลงไปตามพวกฟีลิสเตียตลอดคืน แล้วริบข้าวของของเขาเสียจนรุ่งเช้า อย่าให้พวกเขาเหลือสักคนเดียวเลย” และพวกเขาตอบว่า “ทรงทำตามที่พระองค์ทรงเห็นชอบทุกประการเถิด” แต่ปุโรหิตกล่าวว่า “ให้เราเข้าเฝ้าพระเจ้าที่นี่เถิด”
37. และซาอูลก็ทูลถามพระเจ้าว่า “สมควรที่ข้าพระองค์จะติดตามพวกฟีลิสเตียหรือไม่? พระองค์จะทรงมอบพวกเขาไว้ในมือของอิสราเอลหรือ?” แต่ในวันนั้นพระองค์ไม่ได้ทรงตอบท่าน