พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

มา‌ระ‌โก 7:11-16 ฉบับ1971 (TH1971)

11. แต่​พวก‍เจ้า​กลับ​สอน​ว่า ‘ผู้‍ใด​จะ​กล่าว​แก่​บิดา​มารดา​ว่า “สิ่ง‍ใด​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ซึ่ง​อาจ​เป็น​ประ‌โยชน์​แก่​ท่าน สิ่ง‍นั้น​เป็น​โกระ‌บาน” ’ (แปล‍ว่า​เป็น​ของ​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า​แล้ว)

12. เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จึง​ไม่​อนุ‌ญาต​ให้​ผู้‍นั้น​ทำ​สิ่ง‍ใด​ต่อ‍ไป เป็น​ที่​ช่วย​บำ‌รุง​บิดา​มารดา​ของ​ตน

13. เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จึง​ทำ​ให้​พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า​เป็น​หมัน​ไป ด้วย​คำ​สอน​ที่​พวก​เจ้า​รับ​มา​จาก​บรรพ‌บุรุษ และ​สอน​ต่อๆ​กัน​ไป และ​สิ่ง​อื่นๆ​เช่น​นี้​อีก​หลาย​สิ่ง เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ก็​ทำ​อยู่”

14. แล้ว​พระ‍องค์​ทรง​เรียก​ประ‌ชา‍ชน​อีก ตรัส​กับ​เขา​ว่า “ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จง​ฟัง​เรา​และ​เข้า​ใจ​เถิด

15. ไม่‍มี​สิ่ง​ใด​ภาย‍นอก​ที่​เข้า​ไป​ภาย‍ใน​มนุษย์​จะ​กระ‌ทำ​ให้​มนุษย์​เป็น​มล‌ทิน​ได้ แต่​สิ่ง​ซึ่ง​ออก​มา​จาก​ภาย‍ใน​มนุษย์ สิ่ง‍นั้น​แหละ​กระ‌ทำ​ให้​มนุษย์​เป็น​มล‌ทิน [

16. ใคร​มี​หู​ฟัง​ได้ จง​ฟัง​เถิด”]

อ่านบทที่สมบูรณ์ มา‌ระ‌โก 7