บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

มัท‌ธิว 27 ฉบับ1971 (TH1971)

เขา​นำ​พระ‍เยซู​มา​หน้า​ปีลาต

1. ครั้น​รุ่ง​เช้า พวก​มหา​ปุโร‌หิต​และ​พวก​ผู้ใหญ่​แห่ง​ประ‌ชา‍ชน​ปรึก‌ษา​กัน​ด้วย​เรื่อง​พระ‍เยซู เพื่อ​จะ​ประ‌หาร​พระ‍องค์​เสีย

2. เขา​จึง​มัด​พระ‍องค์​พา​ไป​มอบ​ไว้​แก่​ปีลาต​เจ้าเมือง

มรณ‌กรรม​ของ​ยู‌ดาส

3. เมื่อ​ยู‌ดาส​ผู้​อา‌ยัด​พระ‍องค์ เห็น​ว่า​พระ‍องค์​ต้อง​ปรับ​โทษ​ก็​กลับ‍ใจ นำ​เงิน​สาม‍สิบ​เหรียญ​นั้น​มา​คืน​ให้​แก่​พวก​มหา​ปุโร‌หิต​และ​พวก​ผู้ใหญ่

4. กล่าว​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​ได้​ทำ​บาป ที่​ได้​อา‌ยัด​คน​บริ‌สุทธิ์​มา​ให้​ถึง​ความ​ตาย” คน​เหล่า​นั้น​จึง​ว่า “การ​นั้น​ไม่​ใช่​ธุระ​อะไร​ของ​เรา เจ้า​ต้อง​รับ​ธุระ​เอา​เอง”

5. ยู‌ดาส​จึง​ทิ้ง​เงิน​นั้น​ไว้​ใน​พระ‍วิหาร​และ​จาก​ไป แล้ว​เขา​ก็​ออก​ไป​ผูก​คอ​ตาย

6. พวก​มหา​ปุโร‌หิต​จึง​เก็บ​เอา​เงิน​นั้น​มา​แล้ว​ว่า “เป็น​การ​ผิด​กฎ‍หมาย​ที่​จะ​เก็บ​เงิน​นั้น​ไว้​ใน​คลัง​พระ‍วิหาร เพราะ​เป็น​ค่า​โล‌หิต”

7. เขา​ก็​ปรึก‌ษา​ตก‍ลง​กัน​ว่า ให้​เอา​เงิน​นั้น​ไป​ซื้อ​ทุ่ง​ช่าง‍หม้อ ไว้​สำ‌หรับ​เป็น​ที่​ฝัง‍ศพ​คน​ต่าง‍บ้าน​ต่าง‍เมือง

8. เหตุ​ฉะนั้น​เขา​จึง​เรียก​ทุ่ง​นั้น​ว่า ทุ่ง​โล‌หิต จน​ถึง​ทุก​วัน‍นี้

9. ครั้ง‍นั้น​ก็​สำ‌เร็จ​ตาม​พระ‍วจนะ​ที่​ตรัส​โดย​เย‌เร‌มีย์​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ ซึ่ง​ว่า เขา​รับ​เงิน​สาม‍สิบ​เหรียญ​ซึ่ง​เป็น​รา‌คา​ของ​ผู้​นั้น ที่​เผ่า‍พันธุ์​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​บาง‍คน​ตี​รา‌คา​ไว้

10. แล้ว​ไป​ซื้อ​ทุ่ง​ช่าง‍หม้อ ตาม​ที่​องค์​พระ‍ผู้​เป็น​เจ้า​ได้​ทรง​บัญ‌ชา​ข้าพ‌เจ้า

ปีลาต​ไต่​ถาม​พระ‍เยซู

11. เมื่อ​พระ‍เยซู​ทรง‍ยืน​อยู่​ต่อ‍หน้า​เจ้า‍เมือง เจ้า‍เมือง​จึง​ถาม​ว่า “ท่าน​เป็น​กษัตริย์​ของ​พวก​ยิว​หรือ” พระ‍เยซู​ตรัส​ตอบ​ว่า “ก็​ท่าน​ว่า​แล้ว​นี่”

12. แต่​เมื่อ​พวก​มหา​ปุโร‌หิต และ​พวก​ผู้ใหญ่​ได้​ฟ้อง​กล่าว​โทษ​พระ‍องค์ พระ‍องค์​มิ​ได้​ทรง‍ตอบ​ประ‌การ​ใด

13. ปีลาต​จึง​กล่าว​แก่​พระ‍องค์​ว่า “ซึ่ง​เขา​ได้​กล่าว​ความ​ปรัก‌ปรำ​ท่าน​เป็น​หลาย​ประ‌การ​นี้ ท่าน​ไม่​ได้​ยิน​หรือ”

14. แต่​พระ‍องค์​มิ​ได้​ตรัส​ตอบ​สัก​คำ​เดียว เจ้า​เมือง​จึง​อัศ‌จรรย์​ใจ​นัก

พระ‍เยซู​ต้อง​คำ​พิพาก‌ษา​ให้​ถึง​สิ้น​พระ‍ชนม์

15. ใน​เทศ‌กาล​นั้น เจ้า‍เมือง​เคย​ปล่อย​นัก‍โทษ​คน‍หนึ่ง​ให้​แก่​หมู่‍ชน​ตาม​ใจ​ชอบ

16. คราว‍นั้น​มี​นัก‍โทษ​สำ‌คัญ​คน‍หนึ่ง​ชื่อ​บา‌รับ‌บัส

17. เมื่อ​คน​ทั้ง‍ปวง​ชุม‌นุม​กัน​แล้ว ปีลาต​ได้​ถาม​เขา​ว่า “เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ปรารถ‌นา​ให้​ปล่อย​ผู้​ใด บา‌รับ‌บัส หรือ​เย‌ซู​ที่​เรียก‍ว่า​พระ‍คริสต์”

18. เพราะ​ท่าน​รู้​อยู่​แล้ว ว่า​เขา​ได้​อา‌ยัด​พระ‍องค์​ไว้​ด้วย​ความ​อิจ‌ฉา

19. ขณะ​เมื่อ​ปีลาต​นั่ง​ว่า​ราช‍การ​อยู่​นั้น ภรรยา​ของ​ท่าน​ได้​ใช้​คน​มา​เรียน​ว่า “อย่า​พัว‍พัน​กับ​เรื่อง​ของ​คน​ชอบ‍ธรรม​นั้น​เลย ด้วย‍ว่า​วัน‍นี้​ดิฉัน​ฝัน​ร้าย ไม่‍มี​ความ​สบาย​ใจ​เพราะ​ท่าน​ผู้​นั้น”

20. ฝ่าย​พวก​มหา​ปุโร‌หิต​และ​พวก​ผู้ใหญ่ ก็​ยุยง​หมู่‍ชน​ให้​ขอ​ให้​ปล่อย​บา‌รับ‌บัส และ​ให้​ประ‌หาร​พระ‍เยซู​เสีย

21. เจ้า‍เมือง​จึง​ถาม​เขา​ว่า “ใน​สอง​คน​นี้​เจ้า​จะ​ให้​เรา​ปล่อย​คน​ไหน” เขา​ตอบ​ว่า “บา‌รับ‌บัส”

22. ปีลาต​จึง​ถาม​ว่า “ถ้า​อย่าง​นั้น เรา​จะ​ทำ​อย่าง‍ไร​แก่​พระ‍เยซู ที่​เรียก‍ว่า​พระ‍คริสต์” เขา​พา​กัน​ร้อง​ว่า “ให้​ตรึง​เสีย​ที่​กาง‌เขน​เถิด”

23. เจ้า‍เมือง​ถาม​ว่า “ตรึง​ทำไม เขา​ได้​ทำ​ผิด​ประ‌การ​ใด” แต่​เขา​ทั้ง‍หลาย​ยิ่ง​ร้อง​ว่า “ให้​ตรึง​เสีย​ที่​กาง‌เขน​เถิด”

24. เมื่อ​ปีลาต​เห็น​ว่า​ไม่​ได้​การ​มี​แต่​จะ​เกิด​วุ่น‍วาย​ขึ้น ก็​เอา​น้ำ​ล้าง​มือต่อ​หน้า​หมู่‍ชน แล้ว​ว่า “เรา​ไม่​มี​ผิด​ด้วย​เรื่องความ​ตาย31ของ​คน​นี้ เจ้า​รับ​ธุระ​เอา​เอง​เถิด”

25. บรร‌ดา​หมู่​ชน​เรียน​ว่า “ให้​ความ​ผิด​ด้วย​เรื่อง​ความ​ตาย​ของ​เขา​ตก​อยู่​แก่​เรา ทั้ง​บุตร​ของ​เรา​ด้วย”

26. ท่าน​จึง​ปล่อย​บา‌รับ‌บัส​ให้​เขา และ​เมื่อ​ให้​โบย‍ตี​พระ‍เยซู​แล้ว​ก็​มอบ​ให้​ตรึง​ไว้​ที่​กาง‌เขน

พวก​ทหาร​ล้อ‍เลียน​พระ‍เยซู

27. พวก​ทหาร​ของ​เจ้า‍เมือง​จึง​พา​พระ‍เยซู​ไป​ไว้​ใน​ศา‌ลา​ปรี‌โท‌เรียม แล้ว​ก็​รวม​ทหาร​ทั้ง​กอง​ไว้​ข้าง‍หน้า​พระ‍องค์

28. และ​เปลื้อง​ฉลอง​พระ‍องค์​ออก เอา​เสื้อ​สี‍แดง​เข้ม​มา​สวม​พระ‍องค์

29. เอา​หนาม​สาน​เป็น​มง‌กุฎ​สวม​พระ‍เศียร​พระ‍องค์ แล้ว​เอา​ไม้​อ้อ​ให้​ถือ​ไว้​ใน​พระ‍หัตถ์​เบื้อง‍ขวา​ของ​พระ‍องค์ และ​ได้​คุก​เข่า​ลง​ต่อ​พระ‍พักตร์​พระ‍องค์​เยาะ‍เย้ย​ว่า “กษัตริย์​ของ​พวก​ยิว​เจ้า‍ข้า ขอ​ทรง​พระ‍เจริญ”

30. แล้ว​ก็​ถ่ม​น้ำ‍ลาย​รด และ​เอา​ไม้​อ้อ​นั้น​ตี​พระ‍เศียร​พระ‍องค์

31. เมื่อ​เยาะ‍เย้ย​พระ‍องค์​แล้ว​เขา​ถอด​เสื้อ​นั้น​ออก แล้ว​เอา​ฉลอง​พระ‍องค์​สวม​ให้ และ​นำ​พระ‍องค์​ออก​ไป เพื่อ​จะ​ตรึง​เสีย​ที่​กาง‌เขน

การ​ตรึง​ที่​กาง‌เขน

32. ครั้น​ออก​ไป​แล้ว​ได้​พบ​ชาว​ไซ‌รีน​คน‍หนึ่ง​ชื่อ​ซีโมน จึง​เกณฑ์​ให้​แบก​กาง‌เขน​ของ​พระ‍องค์​ไป

33. เมื่อ​มา​ถึง​ตำ‌บล​หนึ่ง​ที่​เรียก​ว่า​กล‌โก‌ธา แปล‍ว่า​ที่​กะโหลก​ศีรษะ

34. เขา​เอา​เหล้า​องุ่น​เปรี้ยว​ระ​คน​กับ​ของ​ขม​มา​ถวาย​พระ‍องค์ เมื่อ​พระ‍องค์​ทรง​ชิม​ก็​ไม่​เสวย

35. ครั้น​ตรึง​พระ‍องค์​ที่​กาง‌เขน​แล้ว เขา​ก็​เอา​ฉลอง​พระ‍องค์​มา​จับ‍ฉลาก​แบ่ง‍ปัน​กัน

36. แล้ว​ก็​นั่ง​เฝ้า​พระ‍องค์​อยู่​ที่​นั่น

37. และ​เขา​ได้​เอา​ถ้อย​คำ​ข้อ‍หา ที่​ลง​โทษ​พระ‍องค์​ไป​ติด​ไว้​เหนือ​พระ‍เศียร ซึ่ง​อ่าน​ว่า “ผู้​นี้​คือ​เย‌ซู กษัตริย์​ของ​ชน‍ชาติ​ยิว”

38. คราว‍นั้น เขา​เอา​โจร​สอง​คน​ตรึง​ไว้​พร้อม​กับ​พระ‍องค์ ข้าง‍ขวา​คน‍หนึ่ง​ข้าง​ซ้าย​คน‍หนึ่ง

39. ฝ่าย​คน‍ทั้ง‍ปวง​ที่​เดิน​ผ่าน​ไป​มา​นั้น ก็​กล่าว​เหยียด‍หยาม​พระ‍องค์ สั่น​ศีรษะ​เยาะ‍เย้ย

40. ว่า “เจ้า​ผู้​จะ​ทำ‌ลาย​พระ‍วิหาร และ​สร้าง​ขึ้น​ใน​สาม​วัน​น่ะ จง​ช่วย​ตัว​เอง​ให้​รอด ถ้า​เจ้า​เป็น​บุตร​ของ​พระ‍เจ้า จง​ลง​มา​จาก​กาง‌เขน​เถิด”

41. พวก​มหา​ปุโร‌หิต​กับ​พวก​ธรร‌มา‌จารย์​และ​พวก​ผู้ใหญ่ ก็​เยาะ‍เย้ย​พระ‍องค์​ว่า

42. “เขา​ช่วย​คน​อื่น​ให้​รอด​ได้ แต่​ช่วย​ตัว​เอง​ไม่​ได้ เขา​เป็น​กษัตริย์​ของ​ชาติ​อิส‌รา‌เอล ให้​เขา​ลง​มา​จาก​กาง‌เขน​เดี๋ยว‍นี้​เถิด เรา​จะ​ได้​เชื่อ‍ถือ​บ้าง

43. เขา​ไว้​ใจ​ใน​พระ‍เจ้า ถ้า​พระ‍องค์​พอ‍พระ‍ทัย​ใน​เขา​ก็​ให้​ทรง‍ช่วย​เขา​เดี๋ยว‍นี้​เถิด ด้วย​เขา​ได้​กล่าว​ว่า​เขา​เป็น​พระ‍บุตร​ของ​พระ‍เจ้า”

44. ถึง​โจร​ที่​ถูก​ตรึง​ไว้​กับ​พระ‍องค์ ก็​ยัง​กล่าว​คำ​หยาบ‍ช้า​ต่อ​พระ‍องค์​เหมือน​กัน

พระ‍เยซู​ทรง​สิ้น​พระ‍ชนม์

45. แล้ว​ก็​บัง‍เกิด​มืด​มัว​ทั่ว​แผ่น‍ดิน ตั้ง‍แต่​เวลา​เที่ยง‍วัน​จน​ถึง​บ่าย​สาม​โมง

46. ครั้น​ประ‌มาณ​บ่าย​สาม​โมง พระ‍เยซู​ทรง‍ร้อง​เสียง​ดัง​ว่า “เอลี เอลี ลา‌มา‌สะ‌บัก‌ธา‌นี” แปล‍ว่า “พระ‍เจ้า​ของ​ข้า‍พระ‍องค์ พระ‍เจ้า​ของ​ข้า‍พระ‍องค์ ไฉน​ทรง​ทอด‍ทิ้ง​ข้า‍พระ‍องค์​เสีย”

47. บาง‍คน​ที่​ยืน​อยู่​ที่​นั่น เมื่อ​ได้​ยิน​ก็​พูด​ว่า “คน‍นี้​เรียก​เอ‌ลี‌ยาห์”

48. ใน​ทัน‍ใด​นั้น คน‍หนึ่ง​ใน​พวก​เขา​วิ่ง​ไป​เอา​ฟอง‍น้ำ​ชุบ​เหล้า‍องุ่น​เปรี้ยว​เสียบ​ปลาย​ไม้‍อ้อ ส่ง​ให้​พระ‍องค์​เสวย

49. แต่​คน‍อื่น​ร้อง​ว่า “อย่า​เพ่อ​ก่อน ให้​เรา​คอย​ดู​ซิ​ว่า​เอ‌ลี‌ยาห์​จะ​มา​ช่วย​เขา​ให้​รอด​หรือ​ไม่”

50. ฝ่าย​พระ‍เยซู​ร้อง​เสียง‍ดัง​อีก​ครั้ง‍หนึ่ง แล้ว​สิ้น​พระ‍ชนม์

51. และ​ดู‍เถิด ม่านใน​พระ‍วิหาร​ก็​ขาด​ออก​เป็น​สอง​ท่อน ตั้ง‍แต่​บน​ตลอด​ล่าง แผ่น‍ดิน​ก็​ไหว ศิลา​ก็​แตก​ออก‍จาก​กัน

52. อุโมงค์​ฝัง‍ศพ​ก็​เปิด​ออก ศพ​ของ​ธรร‌มิก‌ชน​หลาย​คน​ที่​ล่วง​หลับ​ไป​แล้ว​ได้​เป็น​ขึ้น​มา

53. และ​เมื่อ​พระ‍เยซู​ทรง​เป็น​ขึ้น​มา​แล้ว เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ออก​จาก​อุโมงค์ พา​กัน​เข้า​ไป​ใน​นคร​บริ‌สุทธิ์​ปรา‌กฏ​แก่​คน​เป็น​อัน​มาก

54. ส่วน​นาย‍ร้อย​และ​ทหาร​ที่​เฝ้า​พระ‍ศพ​พระ‍เยซู​อยู่​ด้วย​กัน เมื่อ​ได้​เห็น​แผ่น‍ดิน‍ไหว​และ​การ​ทั้ง‍ปวง​ซึ่ง​บัง‍เกิด​ขึ้น​นั้น ก็​พา​กัน​ครั่น‍คร้าม​ยิ่ง​นัก จึง​พูด​กัน​ว่า “แท้‍จริง​ท่าน​ผู้​นี้​เป็น​พระ‍บุตร​ของ​พระ‍เจ้า”

55. ที่​นั่น​มี​หญิง​หลาย​คน​ที่​ได้​ติด​ตาม​พระ‍องค์ จาก​กา‌ลิลี​เพื่อ​จะ​ปรน‌นิบัติ​พระ‍องค์ มอง‍ดู​อยู่​แต่​ไกล

56. ใน​พวก​นั้น​มี​มา‌รีย์​ชาว​มัก‌ดา‌ลา มา‌รีย์​มารดา​ของ​ยา‌กอบ​และ​โย‌เซฟ และ​มารดา​ของ​บุตร​เศ‌เบดี

การ​ฝัง​พระ‍ศพ​ของ​พระ‍เยซู

57. ครั้น​ถึง​เวลา​พลบ‍ค่ำ มี​เศรษฐี​คน‍หนึ่ง​มา​จาก​บ้าน​อาริ‌มา‌เธีย ชื่อ​โย‌เซฟ​เป็น​ศิษย์​ของ​พระ‍เยซู

58. ได้​เข้า​ไป​หา​ปีลาต​ขอ​พระ‍ศพ​พระ‍เยซู ปีลาต​จึง​สั่ง​ให้​มอบ​แก่​เขา

59. โย‌เซฟ​ก็​เชิญ​พระ‍ศพ​เอา​ผ้า‍ป่าน​ที่​สะอาด พัน​หุ้ม​ไว้

60. แล้ว​เชิญ​พระ‍ศพ​ไป​ประ‌ดิษ‌ฐาน​ไว้​ที่​อุโมงค์​ใหม่​ของ​ตน ซึ่ง​เขา​ได้​สกัด​ไว้​ใน​ศิลา กลิ้ง​หิน​ใหญ่​ปิด​ปาก​อุโมงค์​ไว้​แล้ว​ก็​ไป

61. ฝ่าย​มา‌รีย์​ชาว​มัก‌ดา‌ลา​กับ​มา‌รีย์​อีก​คน​หนึ่ง​นั้น ก็​นั่ง​อยู่​ที่‍นั่น​ตรง‍หน้า​อุโมงค์

ทหาร‍ยาม​ซึ่ง​อยู่​ที่​อุโมงค์

62. ใน​วัน​รุ่ง​ขึ้น คือ​วัน​ถัด​จาก​วัน​ตระ‌เตรียม พวก​มหา‍ปุ‌โร‌หิต​และ​พวก​ฟา‌ริสี​พา​กัน​ไป​หา​ปีลาต

63. เรียน​ว่า “เจ้า‍คุณ​ขอ‍รับ ข้าพ‌เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จำ‍ได้​ว่า คน​ล่อ‍ลวง​ผู้​นั้น​เมื่อ​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​พูด​ว่า ‘ล่วง​ไป​สาม​วัน​แล้ว​เรา​จะ​เป็น​ขึ้น​มา​ใหม่’

64. เหตุ​ฉะนั้น​ขอ​เจ้า‍คุณ​ได้​มี​บัญ‌ชา​สั่ง​เฝ้า​อุโมงค์​ให้​แข็ง‍แรง จน‍ถึง​วัน​ที่‍สาม เกลือก‍ว่า​สา‌วก​ของ​เขา​จะ​มา​ลัก​เอา​ศพ​ไป แล้ว​จะ​ประ‌กาศ​แก่​ประ‌ชา‍ชน​ว่า เขา​เป็น​ขึ้น​มา​จาก​ความ​ตาย​แล้ว และ​การ​หลอก‍ลวง​ครั้ง​นี้​จะ​ร้าย‍แรง​ยิ่ง‍กว่า​ครั้ง​ก่อน​อีก”

65. ปีลาต​จึง​บอก​เขา​ว่า “พวก​ท่าน​จง​เอา​ยาม​ไป​เถิด จง​ไป​เฝ้า​ให้​แข็ง‍แรง​เท่า​ที่​ทำ​ได้”

66. เขา​จึง​ไป​ทำ​อุโมงค์​ให้​มั่น‍คง ประ‌ทับ‍ตรา​ไว้​ที่​หิน และ​วาง​ยาม​ประ‌จำ​อยู่