บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

กิจ‍การ​ของ​อัคร‌ทูต 19 ฉบับ1971 (TH1971)

เปา‌โล​ที่​เมือง​เอ‌เฟ‌ซัส

1. ขณะ​ที่​อปอล‌โล​ยัง​อยู่​ใน​เมือง​โค‌รินธ์ เปา‌โล​ได้​ไป​ตาม​ที่‍ดอน แล้ว​มา​ยัง​เมือง​เอ‌เฟ‌ซัส ท่าน​พบ​สา‌วก​บาง‍คน​ที่​นั่น

2. จึง​ถาม​เขา​ว่า “เมื่อ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​เชื่อ​นั้น ท่าน​ได้​รับ​พระ‍วิญ‌ญาณ​บริ‌สุทธิ์​หรือ​เปล่า” เขา​ตอบ​ว่า “เปล่า เรื่อง​พระ‍วิญ‌ญาณ​บริ‌สุทธิ์​นั้น​เรา​ก็​ยัง​ไม่​เคย​ได้​ยิน​เลย”

3. เปา‌โล​จึง​ถาม​เขา​ว่า “ถ้า​อย่าง​นั้น​ท่าน​ได้​รับ​บัพ‌ติศ‌มา​อัน​ใด​เล่า” เขา​ตอบ​ว่า “บัพ‌ติศ‌มา​ของ​ยอห์น”

4. เปา‌โล​จึง​ว่า “ยอห์น​ให้​รับ​บัพ‌ติศ‌มา​สำ‌แดง​ถึง​การ​กลับ‍ใจ​ใหม่ แล้ว​บอก​คน​ทั้ง‍ปวง​ให้​เชื่อ​ใน​พระ‍องค์​ผู้​จะ​เสด็จ​มา​ภาย‍หลัง​คือ​พระ‍เยซู”

5. เมื่อ​เขา​ได้​ยิน​อย่าง​นั้น เขา​จึง​รับ​บัพ‌ติศ‌มา​ใน​พระ‍นาม​ของ​พระ‍เยซู‍เจ้า

6. เมื่อ​เปา‌โล​ได้​วาง​มือ​บน​เขา​แล้ว พระ‍วิญ‌ญาณ​บริ‌สุทธิ์​ก็​เสด็จ​ลง​มา​บน​เขา เขา​จึง​พูด​ภา‌ษา​แปลกๆ​และ​ได้​ทำ‌นาย​ด้วย

7. คน​เหล่า‍นั้น​มี​ประ‌มาณ​สิบ‍สอง​คน

8. เปา‌โล​เข้า​ไป​กล่าว​สนทนา​ใน​ธรรม‍ศาลา​ด้วย​ใจ‍กล้า​สิ้น​สาม​เดือน ชัก‍ชวน​ให้​เชื่อ​ใน​สิ่ง​ที่​กล่าว​ถึง​แผ่น‍ดิน​ของ​พระ‍เจ้า

9. แต่​บาง‍คน​มี​ใจ​แข็ง‍กระ‌ด้าง​ไม่​เชื่อ และ​พูด​หยาบ‍ช้า​เรื่องทาง​นั้น ต่อ‍หน้า​ชุม‌นุม​ชน เปา‌โล​จึง​แยก​ไป​จาก​เขา​และ​พา​พวก​สา‌วก​ไป​ด้วย แล้ว​ท่าน​ไป​สนทนา​กัน​ทุก‍วัน​ใน​ห้อง​ประ‌ชุม​ของ​ท่าน​ผู้‍หนึ่ง​ชื่อ​ที‌รัน‌นัส

10. ท่าน​ได้​กระ‌ทำ​อย่าง​นั้น​สิ้น​สอง​ปี​จน​ชาว​แคว้น​เอ‌เชีย ทั้ง​พวก​ยิว​และ​พวก​กรีก​ได้​ยิน​พระ‍วจนะ​ของ​องค์​พระ‍ผู้​เป็นเจ้า

บุตร​ของ​เส‌วา

11. พระ‍เจ้า​ได้​ทรง​กระ‌ทำ​อิทธิ‍ฤทธิ์​อัน​พิส‌ดาร​ด้วย​มือ​ของ​เปา‌โล

12. จน​เขา​นำ​เอา​ผ้า​เช็ด​หน้า​กับ​ผ้า​กัน​เปื้อน​จาก​ตัว​เปา‌โล​ไป​วาง​ที่​ตัว​คน​ป่วย​ไข้ โรค​นั้น​ก็​หาย​และ​ผี‍ร้าย​ก็​ออก​จาก​คน

13. แต่​พวก​ยิว​บาง‍คน ที่​เที่ยว​ไป​เป็น​หมอ‍ผี​พยา‌ยาม​ใช้​พระ‍นาม​ของ​พระ‍เยซู‍เจ้า ขับ​ผี‍ร้าย​ว่า “เรา​สั่ง​เจ้า​โดย​พระ‍เยซู​ซึ่ง​เปา‌โล​ได้​ประ‌กาศ​นั้น”

14. พวก​ยิว​คน‍หนึ่ง​ชื่อ​เส‌วา​เป็น​ปุโร‌หิต​ใหญ่ มี​บุตร‍ชาย​เจ็ด​คน​ซึ่ง​ทำ​อย่าง​นั้น

15. ฝ่าย​ผี‍ร้าย​จึง​พูด​กับ​เขา​ว่า “พระ‍เยซู ข้า​ก็​คุ้น‍เคย และ​เปา‌โล ข้า​ก็​รู้‍จัก แต่​พวก​เจ้า​เป็น​ผู้‍ใด​เล่า”

16. คน​ที่​มี​ผี‍สิง​นั้น จึง​กระ‌โดด​ใส่​คน​เหล่า​นั้น​และ​ต่อ‍สู้​จน​ชนะ​เขา​ได้ เขา​ต้อง​หนี​ออก​ไป​จาก​เรือน​ตัว​เปล่า​และ​มี​บาด‍เจ็บ

17. เรื่อง​นั้น​ได้​ลือ​กัน​ไป​ถึง​หู​คน‍ทั้ง‍ปวง​ที่​อยู่​ใน​เมือง​เอ‌เฟ‌ซัส ทั้ง​พวก​ยิว​กับ​พวก​กรีก และ​คน​ทั้ง‍ปวง​ก็​พา​กัน​มี​ความ​เกรง‍กลัว และ​พระ‍นาม​ของ​พระ‍เยซู‍เจ้า​ก็​เป็น​ที่​ยก‍ย่อง​สรร‌เสริญ

18. มี​หลาย​คน​ที่​เชื่อ​แล้ว​ได้​มา​สาร‌ภาพ​และ​เปิด​เผย​ว่า เขา​ได้​ใช้​เวท‍มนตร์

19. และ​หลาย​คน​ที่​ใช้​เวท‍มนตร์​คา‌ถา ได้​เอา​ตำ‌รา​ของ​ตน​มา​เผา​ไฟ​เสีย​ต่อ‍หน้า​คน​ทั้ง‍ปวง ตำ‌รา​เหล่า‍นั้น คิด​เป็น​รา‌คา​เงิน​ถึง​ห้า‍หมื่น​เหรียญ

20. พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า​ก็​บัง‍เกิด​ผล​เจริญ​และ​มี​ชัย

21. ครั้น​สิ้น​เหตุ‍การณ์​เหล่า‍นั้น​แล้ว โดย​พระ‍วิญ‌ญาณ​เปา‌โล​ได้​ตั้ง‍ใจ​ว่า เมื่อ​ไป​ทั่ว​แคว้น​มา‌ซิ‌โด‌เนีย​กับ​แคว้น​อา‌คา‌ยา​แล้ว จะ​เลย​ไป​ยัง​กรุง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​และ​พูด​ว่า “เมื่อ​ข้าพ‌เจ้า​ไป​ที่‍นั่น​แล้ว ข้าพ‌เจ้า​จะ​ต้อง​ไป​เห็น​กรุง‍โรม​ด้วย”

22. ท่าน​จึง​ใช้​ผู้​ช่วย​ของ​ท่าน​สอง​คน คือ​ทิ‌โม‌ธี​กับ​เอ‌รัส‌ทัส​ไป​ยัง​แคว้น​มา‌ซิ‌โด‌เนีย ฝ่าย​ท่าน​ก็​พัก​อยู่​หน่อย​หนึ่ง​ใน​แคว้น​เอ‌เชีย

การ​จลา‌จล​ที่​เมือง​เอ‌เฟ‌ซัส

23. คราว​นั้น​เกิด​การ​วุ่น‍วาย​มาก​เพราะ​เหตุทาง‍นั้น

24. ด้วย​มี​คน​หนึ่ง​ชื่อ​เด‌เม‌ตริ‌อัส​เป็น​ช่าง​เงิน ได้​เอา​เงิน​ทำ​เป็น​รูป​พระ‍อาร‌เท‌มิส ทำ​ให้​พวก​ช่าง​เงิน​นั้น​ได้​กำ‌ไร​มาก

25. เด‌เม‌ตริ‌อัส​จึง​ประ‌ชุม​ช่าง​เหล่า‍นั้น กับ​คน​ทั้ง‍หลาย​ที่​เป็น​ช่าง​ทำ​การ​คล้าย​กัน แล้ว​ว่า “ดู‍ก่อน ท่าน​ทั้ง‍หลาย ท่าน​ทราบ​อยู่​ว่า​พวก​เรา​ได้​ทรัพย์‍สิน​เงิน‍ทอง​มา ก็​เพราะ​ทำ​การ​อัน​นี้

26. และ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​รู้​เห็น​อยู่​ว่า ไม่​ใช่​เฉพาะ​ใน​เมือง​เอ‌เฟ‌ซัส​เมือง​เดียว แต่​เกือบ​ทั่ว​แคว้น​เอ‌เชีย เปา‌โล​คน‍นี้​ได้​เกลี้ย‍กล่อม​ใจ​คน​เป็น​อัน​มาก​ให้​เลิก​ทาง​เก่า​เสีย โดย​ได้​กล่าว​ว่า​พระ‍รูป​ที่​มือ​มนุษย์​ทำ​นั้น​ไม่​ใช่​พระ

27. น่า‍กลัว​ว่า ไม่‍ใช่​แต่​อา‌ชีพ​ของ​เรา​จะ​เสีย​ไป​อย่าง​เดียว แต่​พระ‍วิหาร​ของ​พระ‍อาร‌เท‌มิส ซึ่ง​เป็น​ใหญ่​จะ​เป็น​ที่​หมิ่น‍ประ‌มาท​ด้วย และ​พระ‍แม่‍เจ้า​นั้น ซึ่ง​เป็น​ที่​นับ‍ถือ​ของ​บรร‌ดา​ชาว​แคว้น​เอ‌เชีย​กับ​สิ้น​ทั้ง​โลก​จะ​ตก‍ต่ำ สิ้น​สง่า‍ราศี”

28. ครั้น​คน​ทั้ง‍หลาย​ได้​ยิน​ดัง​นั้น ต่าง​ก็​โกรธ​แค้น​และ​ร้อง​ว่า “พระ‍อาร‌เท‌มิส​ของ​ชาว​เอ‌เฟ‌ซัส​เป็น​ใหญ่”

29. แล้ว​ก็​เกิด​การ​วุ่น‍วาย​ใหญ่​โต​ทั่ว​ทั้ง​เมือง เขา​จึง​จับ​กาย‌อัส​กับ​อา‌ริส‌ทาร‌คัส​ชาว​มา‌ซิ‌โด‌เนีย ผู้​เป็น​เพื่อน​เดิน‍ทาง​ของ​เปา‌โล ลาก​วิ่ง​เข้า​ไป​ใน​เวที​มหร‌สพ

30. ฝ่าย​เปา‌โล​ใคร่​จะ​เข้า​ไป​ใน​หมู่‍คน​ด้วย แต่​พวก​สา‌วก​ไม่​ยอม​ให้​ท่าน​เข้า​ไป

31. มี​บาง‍คน​ใน​พวก​ศาสน‌ประ‌ธาน​ที่​ประ‌จำ​แคว้น​เอ‌เชีย ซึ่ง​เป็น​สหาย​ของ​เปา‌โล ได้​ใช้​คน​ไป​วิง‍วอน​ขอ​เปา‌โล​มิ​ให้​เข้า​ไป​ใน​เวที​มหร‌สพ

32. บาง‍คน​ได้​ร้อง​ว่า​อย่าง​นี้ บาง‍คน​ได้​ร้อง​ว่า​อย่าง​นั้น เพราะ‍ว่า​ที่​ประ‌ชุม​วุ่น‍วาย​มาก และ​คน​โดย​มาก​ไม่​รู้​ว่า​เขา​ประ‌ชุม​กัน​ด้วย​เรื่อง​อะไร

33. พวก​เหล่า​นั้น​บาง‍คน​แนะ‍นำ​อเล็ก‌ซาน‌เดอร์ ซึ่ง​เป็น​คน​ที่​พวก​ยิว​ให้​ออก​มา​ข้าง‍หน้า อเล็ก‌ซาน‌เดอร์​จึง​โบก​มือ หมาย​จะ​กล่าว​แก้​แทน​ต่อ​หน้า​คน​ทั้ง‍ปวง

34. แต่​เมื่อ​คน​ทั้ง‍หลาย​รู้​ว่า​ท่าน​เป็น​คน‍ยิว เขา​ก็​ยิ่ง​ส่ง‍เสียง​ร้อง​พร้อม​กัน​อยู่​ประ‌มาณ​สอง​ชั่ว‍โมง​ว่า “พระ‍อาร‌เท‌มิส​ของ​ชาว​เอ‌เฟ‌ซัส​เป็น​ใหญ่”

35. ฝ่าย​นาย‍อำ‌เภอ​เมื่อ​บัง‍คับ​ให้​ประ‌ชา‍ชน​เงียบ​ลง​แล้ว​จึง​กล่าว​ว่า “ดู‍ก่อน ท่าน​ชาว​เอ‌เฟ‌ซัส​ทั้ง‍ปวง มี​ผู้​ใด​บ้าง​ซึ่ง​ไม่​ทราบ​ว่า​ชาว‍เมือง​เอ‌เฟ‌ซัส​นี้ เป็น​ผู้​รัก‌ษา​ดูแล​พระ‍วิหาร​ของ​พระ‍แม่‍เจ้า​อาร‌เท‌มิส​ที่​เป็น​ใหญ่ และ​เป็น​ผู้​รัก‌ษา​รูป​ศิลา​ซึ่ง​ตก​ลง​มา​จาก​ฟ้า

36. เมื่อ​ข้อ​นั้น​จริง​แล้ว​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ควร​จะ​นิ่ง​สงบ​สติ​อา‌รมณ์ อย่า​ทำ​อะไร​วู่‌วาม​ไป

37. นี่ ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​พา​คน​เหล่า​นี้​มา ซึ่ง​ไม่​ใช่​เป็น​คน​ทำ​ทุรา‌จาร​ต่อ​พระ‍วิหาร หรือ​พูด​หมิ่น‍ประ‌มาท​พระ‍แม่‍เจ้า​ของ​พวก​เรา

38. เหตุ​ฉะนั้น ถ้า​แม้​เด‌เม‌ตริ‌อัส​กับ​พวก​ช่าง​ที่​มี​อา‌ชีพ​อย่าง​เดียว​กัน​เป็น​ความ​กับ​ผู้​ใด วัน​กำ‌หนด​ที่​จะ​ว่า‍ความ​ก็​มี ผู้​พิพาก‌ษา​ก็​มี ให้​เขา​มา​ฟ้อง​กัน​เถิด

39. ถ้า​แม้​ท่าน​มี​ข้อ‍หา​อะไร​อีก ก็​ให้​ชำระ​กัน​ใน​ที่​ประ‌ชุม​สา‌มัญ

40. ด้วย‍ว่า​น่า‍กลัว​เรา​จะ​ต้อง​ถูก​ฟ้อง​ว่า​เป็น​ผู้​ก่อ​การ​จลา‌จล​วัน‍นี้ เพราะ​เรา​ทั้ง‍หลาย​ไม่​อาจ​ยก​ข้อ​ใด​ขึ้น​อ้าง เป็น​มูล‍เหตุ​พอ​แก่​การ​จลา‌จล​คราว​นี้​ได้”

41. ครั้น​กล่าว​อย่าง​นั้น​แล้ว ท่าน​จึง​ให้​เลิก​ชุม‌นุม