26. มันผ่านไปอย่างกับเรือเร็วดังนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27. ถ้าข้าพระองค์ว่า ‘ข้าจะลืมคำร้องทุกข์ของข้าข้าจะทิ้งหน้าเศร้าของข้าเสียและเบิกบาน’
28. ข้าพระองค์เกิดกลัวบรรดาความทุกข์ของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์จะไม่ถือว่าข้าพระองค์ไร้ผิด
29. ข้าพระองค์จะถูกกล่าวโทษข้าพระองค์ตรากตรำเปล่าๆทำไม
30. ถ้าข้าพระองค์ชำระตัวของข้าพระองค์ด้วยหิมะและล้างมือของข้าพระองค์ด้วยน้ำด่าง
31. พระองค์ยังจะทรงจุ่มข้าพระองค์ลงไปในบ่อแม้เสื้อผ้าของข้าพระองค์จะรังเกียจข้าพระองค์
32. พระองค์มิใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะตอบพระองค์ซึ่งเราจะมาสู้คดีด้วยกัน
33. ไม่มีคนกลางระหว่างเราผู้ซึ่งจะไกล่เกลี่ยเราทั้งสองได้
34. ขอให้พระองค์ทรงนำไม้เรียว ไปจากข้าเสียทีและขออย่าให้ความครั่นคร้ามจากพระองค์ กระทำให้ข้ากลัว
35. แล้วข้าจะพูดและไม่กลัวพระองค์เพราะใจจริงของข้าไม่เป็นอย่างนั้น