17. เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุและทวีบาดแผลของข้าโดยไม่มีเหตุ
18. พระองค์จะไม่ทรงให้ข้าหายใจได้แต่เติมความขมขื่นให้ข้าเต็ม
19. ถ้าเป็นการประลองกำลัง ก็ดูพระองค์ซิถ้าเป็นเรื่องการพิพากษา ใครจะนัดฟ้องพระองค์ได้
20. ถึงแม้ข้าชอบธรรม ปากของข้า จะกล่าวโทษข้าแม้ว่าข้าจะดีรอบคอบ พระองค์จะพิสูจน์ว่าข้าบกพร่อง
21. ข้าดีรอบคอบ ข้าไม่ไยดีในตัวข้าข้าเกลียดชีวิตของข้า
22. ก็เหมือนกันหมด เพราะฉะนั้นข้าจึงว่าพระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีรอบคอบและคนอธรรม
23. เมื่อภัยพิบัตินำความตายมาโดยฉับพลันพระองค์ทรงเยาะเย้ยความลำบากยากเย็นของผู้ไร้ผิด
24. แผ่นดินโลกนี้ทรงมอบไว้ในมือของคนอธรรมพระองค์ทรงปิดหน้าบรรดาผู้วินิจฉัยโลกถ้าไม่ใช่พระองค์ แล้วใครเล่า
25. “วันทั้งหลายของข้าพระองค์เร็วกว่านักวิ่งมันพ้นไป มันไม่เห็นสิ่งดีอะไร
26. มันผ่านไปอย่างกับเรือเร็วดังนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27. ถ้าข้าพระองค์ว่า ‘ข้าจะลืมคำร้องทุกข์ของข้าข้าจะทิ้งหน้าเศร้าของข้าเสียและเบิกบาน’
28. ข้าพระองค์เกิดกลัวบรรดาความทุกข์ของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์จะไม่ถือว่าข้าพระองค์ไร้ผิด