1. แล้วโยบทูลพระเจ้าว่า
2. “ข้าพระองค์ทราบแล้วว่า พระองค์ทรงกระทำทุกสิ่งได้และพระประสงค์ของพระองค์จะไม่หดหู่ไปได้เลย
3. ‘นี่ใครหนอที่ซ่อนคำปรึกษาด้วยไร้ความรู้’เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงกล่าวถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่เข้าใจสิ่งที่ประหลาดเกินแก่ข้าพระองค์ซึ่งข้าพระองค์ไม่ทราบ
4. ‘ฟังซี เราจะพูดเราจะถามเจ้า ขอเจ้าตอบเรา’
5. ข้าพระองค์เคยได้ยินถึงพระองค์ด้วยหูแต่บัดนี้ตาของข้าพระองค์เห็นพระองค์
6. ฉะนั้นข้าพระองค์จึงเกลียดตนเองและกลับใจอยู่ในผงคลีและขี้เถ้า”
7. เมื่อพระเจ้าตรัสพระวจนะเหล่านี้แก่โยบแล้ว พระเจ้าตรัสกับเอลีฟัสชาวเทมานว่า “ความพิโรธของเราพลุ่งขึ้นต่อเจ้า และต่อสหายทั้งสองของเจ้า เพราะเจ้ามิได้พูดถึงเราอย่างที่ถูก ดังโยบผู้รับใช้ของเราได้พูด