2. อะไรจะเป็นส่วนของข้าจากพระเจ้าเบื้องบนและเป็นมรดกของข้าจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ณ ที่สูง
3. มิใช่ภยันตรายสำหรับคนไม่ชอบธรรมและภัยพิบัติสำหรับคนที่กระทำความบาปผิดดอกหรือ
4. พระองค์มิทรงเห็นทางที่ข้าไปและนับฝีก้าวของข้าดอกหรือ
5. “ถ้าข้าได้ดำเนินไปกับความเท็จและเท้าของข้าเร่งไปสู่ความหลอกลวง
6. (ก็ขอให้เอาข้าชั่งด้วยตราชูยุติธรรมและขอพระเจ้าทรงทราบความสัตย์ซื่อของข้า)
7. ถ้าย่างเท้าของข้าหันออกไปจากทางและจิตใจของข้าไปตามนัยน์ตาของข้าและถ้าด่างพร้อยใดๆเกาะติดมือข้า
8. ก็ขอให้ข้าหว่าน และให้คนอื่นกินและขอให้สิ่งที่งอกขึ้นเพื่อข้าถูกถอนรากเอาไป
9. “ถ้าใจของข้าถูกล่อชวนไปหาผู้หญิงและข้าได้ซุ่มอยู่ที่ประตูเพื่อนบ้านของข้า
10. แล้วก็ขอให้ภรรยาของข้าโม่แป้งให้คนอื่นและให้คนอื่นโน้มทับนาง
11. เพราะนั่นเป็นความผิดที่ร้ายกาจและเป็นความบาปผิดที่ผู้พิพากษาต้องปรับโทษ
12. เพราะนั่นจะเป็นไฟผลาญให้ไปถึงแดนพินาศและจะถอนรากผลเพิ่มพูนของข้า
13. “ถ้าข้าไม่รับเรื่องของทาสหรือทาสหญิงของข้าเมื่อเขานำมาร้องทุกข์ต่อข้า
14. เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้น แล้วข้าจะทำอะไรได้เมื่อพระองค์ทรงสอบถาม ข้าจะทูลตอบพระองค์อย่างไร
15. พระองค์ผู้ทรงสร้างข้าในครรภ์ มิได้ทรงสร้างเขาหรือมิใช่พระองค์องค์เดียวเท่านั้นหรือ ที่ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์
16. “ถ้าข้าได้หน่วงเหนี่ยวสิ่งใดๆที่คนยากจนอยากได้หรือได้กระทำให้นัยน์ตาของหญิงม่ายมองเสียเปล่า
17. หรือข้ารับประทานอาหารของข้าแต่ลำพังและคนกำพร้าไม่ได้ร่วมรับประทานอาหารนั้นด้วย
18. (แต่ความจริง ตั้งแต่เด็กมา เขาเติบโตขึ้นกับข้า อย่างอยู่กับพ่อและข้าได้เป็นผู้แนะนำเธอตั้งแต่ครรภ์มารดาของข้า)
19. ถ้าข้าเห็นคนหนึ่งคนใดพินาศเพราะขาดเสื้อผ้าหรือเห็นชายขัดสนไม่มีผ้าคลุมกาย
20. ถ้าบั้นเอวของเขามิได้อวยพรแก่ข้าและถ้าเขามิได้อบอุ่นด้วยขนแกะของข้า
21. ถ้าข้ายกมือขึ้นแตะต้องคนกำพร้าเพราะข้าเห็นความสนับสนุนที่ประตูเมือง