20. ศักดิ์ศรีของข้าสดชื่นอยู่กับข้าและคันธนูของข้าใหม่เสมออยู่ในมือข้า’
21. “คนทั้งหลายฟังข้าและคอยอยู่และเงียบอยู่ฟังคำปรึกษาของข้า
22. หลังจากที่ข้าพูดแล้ว เขาก็ไม่พูดอีกเลยและคำของข้าก็กลั่นลงมาเหนือเขา
23. เขาคอยข้าเหมือนคอยฝนเขาอ้าปากของเขาเหมือนอย่างรอรับน้ำฝนชุกปลายฤดู
24. ข้ายิ้มแย้มต่อเขาเมื่อเขาท้อถอยและใบหน้ายิ้มแย้มของข้า เขามิได้ทำให้หม่นหมอง
25. ข้าเลือกทางให้เขา และนั่งเป็นหัวหน้าและอยู่อย่างกษัตริย์ท่ามกลางกองทหารอย่างผู้ที่ปลอบโยนคนที่คร่ำครวญ