11. ความสว่างของท่านก็มืดลง จนท่านไม่เห็นอะไรและน้ำที่ท่วมก็คลุมท่านไว้
12. “พระเจ้ามิได้ทรงสถิตอยู่ ณ ที่สูงในฟ้าสวรรค์หรือดูดาวที่สูงที่สุดเถิด มันสูงจริงๆ
13. เพราะฉะนั้นท่านว่า ‘พระเจ้าทรงรู้อะไรพระองค์จะทรงทะลุความมืดทึบไปพิพากษาได้หรือ
14. เมฆทึบคลุมพระองค์ไว้ พระองค์ทรงมองอะไรไม่เห็นและพระองค์ทรงดำเนินอยู่บนพื้นฟ้า’
15. ท่านจะเดินทางเก่าหรือซึ่งคนอธรรมเคยดำเนินนั้น
16. ผู้ถูกฉวยเอาไปก่อนเวลากำหนดของเขารากฐานของเขาถูกกวาดล้างไป
17. ผู้ทูลพระเจ้าว่า ‘ขอทรงไปจากข้าทั้งหลาย’และ ‘องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์จะทรงทำอะไรแก่ข้าทั้งหลายได้’
18. แต่พระองค์ทรงให้เรือนของเขา เต็มด้วยของดีแต่คำปรึกษาของคนอธรรมห่างไกลจากข้า
19. คนชอบธรรมเห็นและยินดีคนไร้ผิดหัวเราะเยาะ
20. กล่าวว่า ‘ปฏิปักษ์ของเราถูกตัดขาดแน่ทีเดียวอะไรที่เขามีเหลือ ไฟก็เผาเสีย’
21. “จงปรองดองกับพระเจ้าและอยู่อย่างศานติดังนั้นสิ่งที่ดีจะมาถึงท่าน
22. ขอจงรับคำสั่งสอนจากพระโอษฐ์ของพระองค์และเก็บพระวจนะของพระองค์ไว้ในใจของท่าน
23. ถ้าท่านกลับมายังองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์และถ่อมตัวลงถ้าท่านทิ้งความอธรรมให้ไกลจากเต็นท์ของท่าน
24. ถ้าท่านวางแร่ทองคำไว้ในผงคลีดินและทองคำเมืองโอฟีร์ไว้ท่ามกลางหินในลำละหาน
25. และถ้าองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์เป็นสมบัติของท่านและเป็นเงินที่ประเสริฐของท่าน
26. แล้วท่านจะปีติยินดีในองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์และเงยหน้าของท่านหาพระเจ้า