11. น้ำขาดจากทะเลสาบไปและแม่น้ำก็เหือดและแห้งไปฉันใด
12. ฉันนั้นแหละ มนุษย์ก็นอนลงและไม่ลุกขึ้นอีกจนท้องฟ้าไม่มีอีก เขาก็ไม่ตื่นขึ้นและปลุกเขาก็ไม่ได้
13. โอ หากพระองค์ทรงซ่อนข้าพระองค์ไว้ใน แดนคนตายก็จะดีใคร่จะให้พระองค์ทรงปกปิดข้าพระองค์ไว้จน พระพิโรธพระองค์พ้นไปใคร่จะให้พระองค์ทรงกำหนดเวลาให้ข้าพระองค์ และทรงระลึกถึงข้าพระองค์
14. ถ้ามนุษย์ตายแล้ว เขาจะมีชีวิตอีกหรือข้าพระองค์จะคอยอยู่ตลอดวันประจำการของข้าพระองค์จนกว่าการปลดปล่อยของข้าพระองค์จะมาถึง
15. พระองค์จะทรงเรียก และข้าพระองค์จะทูลตอบพระองค์พระองค์จะทรงอาลัยอาวรณ์ พระหัตถกิจของพระองค์
16. แต่พระองค์ทรงนับก้าวของข้าพระองค์พระองค์มิได้ทรงจ้องจับผิดข้าพระองค์หรือ
17. การทรยศของข้าพระองค์นั้นทรงใส่ไว้ในถุงที่ผนึกตราและพระองค์ทรงมัดความบาปผิดของข้าพระองค์ไว้
18. “แต่ภูเขาก็ทลายลงและผุพังไปและก้อนหินก็ถูกย้ายไปจากที่ของมัน
19. น้ำเซาะหินไปเสียกระแสน้ำพัดพาดินแห่งแผ่นดินโลกไปพระองค์ทรงทำลายความหวังของมนุษย์เช่นกัน
20. พระองค์ทรงชนะเขาเสมอ และเขาก็ล่วงลับไปพระองค์ทรงเปลี่ยนใบหน้าของเขา และทรงส่งเขาไปเสีย
21. บรรดาบุตรของเขาได้รับเกียรติและเขาก็ไม่ทราบเขาทั้งหลายตกต่ำลง แต่เขาหาหยั่งรู้ไม่
22. เขารู้สึกเพียงความเจ็บในร่างกายของตนและเขาคร่ำครวญเพื่อตัวเขาเอง”