พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอ‌เส‌เคียล 48:1-18 ฉบับ1971 (TH1971)

1. ต่อ‍ไป​นี้​เป็น​ชื่อ​ของ​เผ่า​ต่างๆ ตั้ง‍ต้น​ที่​พรมแดน​ด้าน​เหนือ​จาก​ทะเล​ไป​ตาม​ทาง​เฮท‌โลน ถึง​ทาง‍เข้า​เมือง​ฮา‌มัท​จน​ถึง​ฮา‌เซอ‌เร‌โนน (ซึ่ง​อยู่​ทาง​พรมแดน​ด้าน​เหนือ​ของ​ดา‌มัส‌กัส ติด​เมือง​ฮา‌มัท) และ​ยื่น​จาก​ด้าน​ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​ดาน

2. ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​ของ​ดาน​จาก​ด้าน ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​อา‌เชอร์

3. ประ‌ชิด​กับ​แดน​ของ​อา‌เชอร์​จาก​ด้าน ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​นัฟ‌ทาลี

4. ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​ของ​นัฟ‌ทาลี​จาก​ด้าน ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​มนัส‌เสห์

5. ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​ของ​มนัส‌เสห์​จาก​ด้าน ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​เอฟ‌รา‌อิม

6. ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​เอฟ‌รา‌อิม​จาก​ด้าน ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​รูเบน

7. ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​รูเบน​จาก​ด้าน ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ส่วน​ของ​เผ่า​ยู‌ดาห์

8. “ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​ยู‌ดาห์​จาก ด้าน​ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก จะ​เป็น​ส่วน​ซึ่ง​เจ้า​จะ​ต้อง​แยก​ไว้ ต่าง‍หาก กว้าง​สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก​และ​ยาว​เท่า‍กับ​ส่วน​ของ​คน​เผ่า​หนึ่ง จาก​ด้าน​ตะวัน‍ออก​ไป​ถึง​ด้าน​ตะวัน‍ตก เป็น​ที่​มี​สถาน​นมัส‌การ​อยู่​กลาง

9. ส่วน​ซึ่ง​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จะ​แยก​ไว้​เพื่อ​พระ‍เจ้า​นั้น ให้​มี​ด้าน​ยาว​สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก และ​ด้าน​กว้าง​สอง‍หมื่น

10. นี่​จะ​เป็น​ส่วน​แบ่ง​ของ​ส่วน​บริ‌สุทธิ์ คือ​ปุโร‌หิต​จะ​ได้​ส่วน​แบ่ง​วัด​จาก ทาง​ด้าน​เหนือ​ให้​ได้​สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก ทาง​ด้าน​ตะวัน‍ตก​กว้าง​หนึ่ง‍หมื่น​ศอก ทาง​ด้าน​ตะวัน‍ออก​กว้าง​หนึ่ง‍หมื่น​ศอก ทาง​ด้าน​ใต้​ยาว​สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก มี​สถาน​นมัส‌การ​ของ​พระ‍เจ้า​อยู่​กลาง

11. ส่วน‍นี้​ให้​เป็น​ส่วน​ของ​ปุโร‌หิต​ที่​ชำระ​ไว้​ให้​บริ‌สุทธิ์ บุตร​ของ​ศา‌โดก ผู้​ได้​รัก‌ษา​คำ‍สั่ง​ของ​เรา ผู้​ที่​มิ‍ได้​หลง​ไป​เมื่อ​ประ‌ชา‍ชน​อิส‌รา‌เอล​หลง ดัง‍ที่​คน‍เลวี​กระ‌ทำ​นั้น

12. และ​ให้​ที่‍ดิน​นี้​ตก​แก่ เขา​ทั้ง‍หลาย​เป็น​ส่วน​หนึ่ง​จาก​ส่วน​ถวาย​ของ​แผ่น‍ดิน เป็น​สถาน‍ที่​บริ‌สุทธิ์​ที่‍สุด ประ‌ชิด​กับ​เขต‍แดน​ของ​คน‍เลวี

13. เคียง‍ข้าง​กับ​เขต‍แดน​ของ​ปุโร‌หิต​นั้น ให้​คน​เลวี​มี​ส่วน‍แบ่ง ยาว​สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก กว้าง​หนึ่ง‍หมื่น​ศอก ส่วน​ยาว​ทั้ง‍สิ้น​จะ​เป็น​สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก​และ​ส่วน​กว้าง​สอง‍หมื่น

14. อย่า​ให้​เขา​ขาย​หรือ​แลก​เปลี่ยน​ส่วน​หนึ่ง​ส่วน‍ใด​เลย อย่า​ให้​เขา​เปลี่ยน​กรรม‍สิทธิ์​ของ​ที่‍ดิน​ดี​นี้ เพราะ​เป็น​ส่วน​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍เจ้า

15. “ส่วน​ที่​เหลือ​อยู่​ซึ่ง​กว้าง​ห้า‍พัน​ศอก​และ​ยาว สอง‍หมื่น​ห้า‍พัน​ศอก​นั้น ให้​เป็น​ที่​สา‌ธารณ‌ประ‌โยชน์​ของ​เมือง คือ​ใช้​เป็น​ที่‍อยู่​อา‌ศัย และ​ใช้​เป็น​ทุ่ง‍หญ้า ให้​ตัว‍นคร​อยู่​กลาง

16. ต่อ‍ไป​นี้​เป็น​ขนาด​ของ​ด้าน​ต่างๆ ด้าน​เหนือ​สี่‍พัน​ห้า‍ร้อย​ศอก ด้าน​ใต้​สี่‍พัน​ห้า‍ร้อย​ศอก ด้าน​ตะวัน‍ออก​สี่‍พัน​ห้า‍ร้อย และ​ด้าน​ตะวัน‍ตก​สี่‍พัน​ห้า‍ร้อย

17. นคร​นั้น​จะ​ต้อง​มี​ทุ่ง‍หญ้า ทิศ​เหนือ​สอง‍ร้อย​ห้า‍สิบ​ศอก ทิศ​ใต้​สอง‍ร้อย​ห้า‍สิบ และ​ทิศ​ตะวัน‍ออก​สอง‍ร้อย​ห้า‍สิบ และ​ทิศ​ตะวัน‍ตก​สอง‍ร้อย​ห้า‍สิบ

18. ด้าน​ยาว​ส่วน​ที่​เหลือ​อยู่​เคียง‍ข้าง​กับ​ส่วน​บริ‌สุทธิ์​นั้น ทิศ​ตะวัน‍ออก​ยาว​หนึ่ง‍หมื่น​ศอก​และ​ทิศ​ตะวัน‍ตก​ยาว​หนึ่ง‍หมื่น และ​ให้​อยู่​เคียง‍ข้าง​กับ​ส่วน​บริ‌สุทธิ์ พืช‍ผล​ที่​ได้​ใน​ส่วน​นี้​ให้​เป็น​อา‌หาร​ของ​คน‍งาน​ใน​นคร​นั้น

อ่านบทที่สมบูรณ์ เอ‌เส‌เคียล 48