11. เราจะทวีทั้งคนและสัตว์ให้แก่เจ้า จะเพิ่มขึ้นและมีลูกดก และเราจะกระทำให้เจ้ามีคนอาศัยอยู่อย่างในกาลก่อน และจะเป็นประโยชน์แก่เจ้ามากกว่าแต่ก่อน แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
12. เออ เราจะให้คนดำเนินบนเจ้า คืออิสราเอลประชากรของเราด้วย และเขาทั้งหลายจะได้เจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ และเจ้าจะเป็นมรดกของเขา และเจ้าจะไม่เอาลูกของเขาไปอีก
13. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะคนกล่าวแก่เจ้าว่า เจ้ากินคน และเจ้าได้เอาลูกของประชาชาติของเจ้าไป
14. พระเจ้าตรัสว่า เพราะฉะนั้นเจ้าจะไม่กินคน และจะไม่เอาลูกของเจ้าจากประชาชาติของเจ้าไปอีกเลย
15. เราจะไม่ให้เจ้าได้ยินคำประมาทหมิ่นของประชาชาติต่างๆอีก และเจ้าไม่ต้องทนรับความอับอายขายหน้าของชนชาติ ทั้งหลายอีกเลย และไม่ต้องกระทำให้ประชาชาติของเจ้าสะดุดอีกเลย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”
16. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าอีกว่า
17. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เมื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้มาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของตน เขากระทำให้แผ่นดินเป็นมลทินด้วยวิถีและการกระทำ ของเขา ความประพฤติของเขาที่มีต่อเราก็เหมือนมลทินอัน เกิดจากระดู
18. เพราะฉะนั้นเราจึงระบายความกริ้วของเราออกเหนือเขา ด้วยเรื่องโลหิตซึ่งเขาได้กระทำให้ตกบนแผ่นดิน ด้วยเรื่องรูปเคารพซึ่งเขากระทำให้แผ่นดินนั้นเป็นมลทิน
19. เราจึงให้เขากระจัดพลัดพรากไปท่ามกลางประชาชาติ และเขาถูกกระจายไปตามประเทศต่างๆ เราพิพากษาเขาตามวิถีและการกระทำของเขา
20. แต่เมื่อเขามายังบรรดาประชาชาติ เขาจะมาที่ไหนก็ตาม เขาได้กระทำให้นามบริสุทธิ์ของเรา สาธารณ์ซึ่งคนกล่าวขวัญถึงเขาว่า ‘คนเหล่านี้เป็นประชากรของพระเจ้า ถึงกระนั้นเขายังต้องออกไปจากแผ่นดินของพระองค์’
21. แต่เรายังเป็นห่วงนามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลกระทำให้สาธารณ์ ท่ามกลางประชาชาติซึ่งเขาตกไปอยู่นั้น
22. “เพราะฉะนั้นจงกล่าวแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เรากำลังจะกระทำอยู่แล้ว ไม่ใช่เพื่อเห็นแก่เจ้า แต่เพราะเห็นแก่นามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งเจ้าได้กระทำให้สาธารณ์ท่ามกลาง ประชาชาติซึ่งเจ้าเข้าไปอยู่นั้น