6. พระเจ้าจึงตรัสว่า เพราะฉะนั้น เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะเตรียมเจ้าเพื่อรับโทษแห่งการให้โลหิตตก และโลหิตจะไล่ตามเจ้า เพราะเจ้ามีกรรมชั่วเรื่องโลหิต เพราะฉะนั้นโลหิตจึงไล่ตามเจ้าไป
7. เราจะกระทำภูเขาเสอีร์ให้ทิ้งร้างและร้างเปล่า และเราจะตัดผู้ที่ไปๆมาๆเสียจากมัน
8. ภูเขาของเจ้านั้น เราจะให้มีผู้ที่ถูกฆ่าเต็มไปหมด ผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบจะล้มลงตามเนินเขาของเจ้า ตามหุบเขาของเจ้า และในห้วยทั้งสิ้นของเจ้า
9. เราจะกระทำเจ้าให้เป็นที่ร้างเปล่าเป็นนิตย์ และตามหัวเมืองของเจ้าจะไม่มีคนอาศัย แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
10. “เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ประชาชาติทั้งสองนี้และประเทศทั้งสองนี้ จะต้องเป็นของเรา เราจะเอาเขามาเป็นกรรมสิทธิ์’ ถึงแม้พระเจ้าสถิตอยู่ที่นั่น
11. เพราะฉะนั้นพระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะกระทำต่อเจ้าตามความกริ้วและความอิจฉาของเจ้า ซึ่งเจ้าสำแดงเพราะความเกลียดชังของเจ้าซึ่งมีต่อเขา เมื่อเราพิพากษาเจ้า เราจึงจะสำแดงตัวของเราในหมู่พวกเจ้าให้เจ้ารู้จัก
12. และเจ้าจะทราบว่า เรา พระเจ้าได้ยินคำหยาบช้าทั้งปวงของเจ้า ซึ่งเจ้าได้พูดปรักปรำภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอลว่า ‘มันถูกทิ้งไว้ให้ร้างเปล่า มันถูกมอบไว้ให้เรากิน’
13. ด้วยปากของเจ้าเจ้าเบ่งตัวเจ้าต่อสู้เรา และว่าเราอีกมากหลายเราได้ยินแล้ว
14. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพื่อให้พิภพร่าเริง เราจึงกระทำเจ้าให้ร้างเปล่า