บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอ‌เส‌เคียล 35 ฉบับ1971 (TH1971)

คำ​พยา‌กรณ์​กล่าว‍โทษ​ภูเขา​เส‌อีร์

1. พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ยัง​ข้าพ‌เจ้า​อีก​ว่า

2. “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย จง​มุ่ง‍หน้า​ของ​เจ้า​ต่อ‍สู้​ภูเขา​เส‌อีร์ และ​พยา‌กรณ์​ต่อ​มัน

3. และ​กล่าว​แก่​มัน​ว่า พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า ดู‍เถิด ภูเขา​เส‌อีร์​เอ๋ย เรา​เป็น​ปฏิ‌ปักษ์​กับ​เจ้า และ​เรา​จะ​เหยียด​มือ​ของ​เรา​ต่อ‍สู้​เจ้า และ​เรา​จะ​กระ‌ทำ​ให้​เจ้า​ร้าง‍เปล่า​และ​ทิ้ง‍ร้าง

4. เรา​จะ​ให้​หัว‍เมือง​ของ​เจ้า​ถูก​ละ‍ทิ้ง​และ เจ้า​จะ​เป็น​ที่​ร้าง‍เปล่า และ​เจ้า​จะ​ทราบ​ว่า​เรา​คือ​พระ‍เจ้า

5. เพราะ​เจ้า​พยา‌บาท​อยู่​เป็น​นิตย์ และ​มอบ​ประ‌ชา‍ชน​อิส‌รา‌เอล​ให้ แก่​ฤทธิ์​ดาบ​ใน​เวลา​พิบัติ​ของ​เขา ใน​เวลา​แห่ง​การ​ลง‍โทษ​ครั้ง​สุด‍ท้าย

6. พระ‍เจ้า​จึง​ตรัส​ว่า เพราะ​ฉะนั้น เรา​มี​ชีวิต​อยู่​แน่​ฉัน‍ใด เรา​จะ​เตรียม​เจ้า​เพื่อ​รับ‍โทษ​แห่ง​การ​ให้​โล‌หิต​ตก และ​โล‌หิต​จะ​ไล่​ตาม​เจ้า เพราะ​เจ้า​มี​กรรม‍ชั่ว​เรื่อง​โล‌หิต เพราะ​ฉะนั้น​โล‌หิต​จึง​ไล่​ตาม​เจ้า​ไป

7. เรา​จะ​กระ‌ทำ​ภูเขา​เส‌อีร์​ให้​ทิ้ง‍ร้าง​และ​ร้าง‍เปล่า และ​เรา​จะ​ตัด​ผู้​ที่​ไปๆ​มาๆ​เสีย​จาก​มัน

8. ภูเขา​ของ​เจ้า​นั้น เรา​จะ​ให้​มี​ผู้​ที่​ถูก​ฆ่า​เต็ม​ไป​หมด ผู้​ที่​ถูก​ฆ่า​ด้วย​ดาบ​จะ​ล้ม‍ลง​ตาม​เนิน‍เขา​ของ​เจ้า ตาม​หุบ‍เขา​ของ​เจ้า และ​ใน​ห้วย​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เจ้า

9. เรา​จะ​กระ‌ทำ​เจ้า​ให้​เป็น​ที่​ร้าง‍เปล่า​เป็น​นิตย์ และ​ตาม​หัว‍เมือง​ของ​เจ้า​จะ​ไม่‍มี​คน​อา‌ศัย แล้ว​เจ้า​จะ​ทราบ​ว่า​เรา​คือ​พระ‍เจ้า

10. “เพราะ​เจ้า​กล่าว​ว่า ‘ประ‌ชา‍ชาติ​ทั้ง‍สอง​นี้​และ​ประ‌เทศ​ทั้ง‍สอง​นี้ จะ​ต้อง​เป็น​ของ​เรา เรา​จะ​เอา​เขา​มา​เป็น​กรรม‍สิทธิ์’ ถึง​แม้​พระ‍เจ้า​สถิต​อยู่​ที่‍นั่น

11. เพราะ​ฉะนั้น​พระ‍เจ้า​ตรัส​ว่า เรา​มี​ชีวิต​อยู่​แน่​ฉัน‍ใด เรา​จะ​กระ‌ทำ​ต่อ​เจ้า​ตาม​ความ​กริ้ว​และ​ความ​อิจ‌ฉา​ของ​เจ้า ซึ่ง​เจ้า​สำ‌แดง​เพราะ​ความ​เกลียด‍ชัง​ของ​เจ้า​ซึ่ง​มี​ต่อ​เขา เมื่อ​เรา​พิพาก‌ษา​เจ้า เรา​จึง​จะ​สำ‌แดง​ตัว​ของ​เรา​ใน​หมู่​พวก​เจ้า​ให้​เจ้า​รู้‍จัก

12. และ​เจ้า​จะ​ทราบ​ว่า เรา พระ‍เจ้า​ได้​ยิน​คำ​หยาบ‍ช้า​ทั้ง‍ปวง​ของ​เจ้า ซึ่ง​เจ้า​ได้​พูด​ปรัก‌ปรำ​ภูเขา​ทั้ง‍หลาย​แห่ง​อิส‌รา‌เอล​ว่า ‘มัน​ถูก​ทิ้ง​ไว้​ให้​ร้าง‍เปล่า มัน​ถูก​มอบ​ไว้​ให้​เรา​กิน’

13. ด้วย​ปาก​ของ​เจ้า​เจ้า​เบ่ง​ตัว‍เจ้า​ต่อ‍สู้​เรา และ​ว่า​เรา​อีก​มาก​หลาย​เรา​ได้​ยิน​แล้ว

14. พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า เพื่อ​ให้​พิภพ​ร่า‍เริง เรา​จึง​กระ‌ทำ​เจ้า​ให้​ร้าง‍เปล่า

15. ใน​เมื่อ​มร‌ดก​แห่ง​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล​นั้น​ต้อง​ถูก ให้​ร้าง‍เปล่า​ไป เจ้า​ร่า‍เริง​ยินดี​ฉัน‍ใด​เรา​จึง​ต้อง​กระ‌ทำ​แก่​เจ้า​ฉัน‍นั้น ภูเขา​เส‌อีร์​เอ๋ย​รวม​ทั้ง​เอ‌โดม​ทั้ง‍หมด ทั้ง‍หมด​เลย เจ้า​จะ​ต้อง​เป็น​ที่​ร้าง‍เปล่า แล้ว​เขา​ทั้ง‍หลาย​จะ​ทราบ​ว่า​เรา​คือ​พระ‍เจ้า