บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอ‌เส‌เคียล 33 ฉบับ1971 (TH1971)

หน้า‍ที่​ของ​ยาม

1. พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ยัง​ข้าพ‌เจ้า​ว่า

2. “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย จง​พูด​กับ​ชน‍ชาติ​ของ​เจ้า​และ​กล่าว​แก่​เขา​ว่า ถ้า​เรา​นำ​ดาบ​มา​เหนือ​แผ่น‍ดิน​และ​ถ้า​ประ‌ชา‍ชน ใน​แผ่น‍ดิน​นั้น​ตั้ง​ชาย​คน​หนึ่ง​จาก​พวก​เขา​ให้​เป็น​ยาม

3. และ​ถ้า​เขา​เห็น​ดาบ​มา​เหนือ​แผ่น‍ดิน​จึง​เป่า เขา‍สัตว์​และ​ตัก‍เตือน​ประ‌ชา‍ชน

4. เมื่อ​คน​หนึ่ง​คน‍ใด​ได้​ยิน​เสียง​เขา‍สัตว์ แต่​ไม่​นำ​พา​ต่อ​เสียง​ตัก‍เตือน และ​ดาบ​นั้น​ก็​มา​พา​เอา​คน​นั้น​ไป​เสีย ที่​เขา​ต้อง​ตาย​นั้น​เขา​เอง​ต้อง​รับ‍ผิด‍ชอบ

5. คือ​เขา​ได้​ยิน​เสียง​เขา‍สัตว์ แต่​ไม่​นำ​พา​ต่อ​เสียง​ตัก‍เตือน ตัว​เขา​เอง​ต้อง​รับ‍ผิด‍ชอบ ถ้า​เขา​ได้​นำ​พา​ต่อ​เสียง​ตัก‍เตือน​แล้ว เขา​คง​จะ​ได้​ช่วย​ชีวิต​ของ​ตน‍เอง​ให้​รอด

6. แต่​ถ้า​คน‍ยาม​เห็น​ดาบ​มา​แล้ว​และ​ไม่​เป่า​เขา‍สัตว์ ประ‌ชา‍ชน​จึง​ไม่‍ได้​รับ​เสียง​ตัก‍เตือน และ​ดาบ​ก็​มา​พา​คน​หนึ่ง​คน‍ใด​ไป​เสีย คน​นั้น​ถูก​นำ​ไป​ด้วย​เรื่อง​ความ​บาป‍ชั่ว​ของ​เขา แต่​เรา​จะ​ลง‍โทษ​คน​ยาม เพราะ​ความ​ตาย​ของ​คน​นั้น

7. “ฉะนี้​แหละ เจ้า บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย เรา​ได้​กระ‌ทำ​เจ้า​ให้​เป็น​คน​ยาม​สำ‌หรับ​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล เจ้า​ได้​ยิน​ถ้อย‍คำ​จาก​ปาก​ของ​เรา​เมื่อ‍ไร เจ้า​จง​ให้​คำ​ตัก‍เตือน​ของ​เรา​แก่​ประ‌ชา‍ชน

8. ถ้า​เรา​กล่าว​แก่​คน​อธรรม​ว่า โอ คน​อธรรม​เอ๋ย เจ้า​จะ​ต้อง​ตาย​แน่ แต่​เจ้า​ก็​มิ‍ได้​กล่าว​คำ​ตัก‍เตือน​ให้​คน​อธรรม​กลับ จาก​ทาง​ของ​เขา คน​อธรรม​นั้น​จะ​ต้อง​ตาย​เพราะ​ความ​บาป‍ชั่ว​ของ​เขา แต่​เรา​จะ​ลง‍โทษ​เจ้า​เพราะ​ความ​ตาย​ของ​เขา

9. แต่​ถ้า​เจ้า​ได้​ตัก‍เตือน​คน​อธรรม​ให้​หัน​กลับ จาก​ทาง​ของ​เขา​แล้ว แต่​เขา​ไม่​หัน‍กลับ​จาก​ทาง​ของ​เขา เขา​จะ​ตาย​เพราะ​ความ​บาป‍ชั่ว​ของ​เขา แต่​เจ้า​จะ​ช่วย​ชีวิต​ของ​เจ้า​เอง​ให้​รอด

วิธี‍การ​ของ​พระ‍เจ้า​ยุติ‍ธรรม

10. “เจ้า บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย เจ้า​จง​กล่าว​แก่​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล พวก​เจ้า​เคย​กล่าว​ดัง‍นี้​ว่า ‘การ​ละเมิด​และ​ความ​บาป​ทั้ง‍หลาย​ของ​เรา​อยู่​เหนือ​เรา เรา​ก็​ค่อยๆ​วอด‍วาย​ไป​เพราะ​สิ่ง​เหล่า‍นี้ เรา​จะ​ดำ‌รง​ชีวิต​อยู่​ได้​อย่าง‍ไร’

11. จง​กล่าว​ตอบ​เขา​ว่า พระ‍เจ้า​ตรัส​ว่า เรา​มี​ชีวิต​อยู่​แน่​ฉัน‍ใด เรา​ไม่​พอใจ​ใน​ความ​ตาย​ของ​คน​อธรรม แต่​พอใจ​ใน​การ​ที่​คน​อธรรม​หัน​จาก​ทาง​ของ​เขา​และ​มี​ชีวิต​อยู่ จง​หัน‍กลับ จง​หัน‍กลับ​จาก​ทาง‍ชั่ว​ของ​เจ้า โอ พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล​เอ๋ย ยอม​ตาย​ทำไม

12. เจ้า​บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย เจ้า​จง​กล่าว​แก่​ชน‍ชาติ​ของ​เจ้า​ว่า​ความ​ชอบ‍ธรรม​ของ ผู้​ชอบ‍ธรรม​จะ​ไม่​ช่วย‍กู้​เขา​ให้​พ้น​เมื่อ​เขา​กบฏ ส่วน​ความ​อธรรม​ของ​คน​อธรรม​นั้น​จะ​ไม่​กระ‌ทำ​ให้​เขา ล้ม‍ลง​เมื่อ​เขา​หัน‍กลับ​จาก​ความ​อธรรม​ของ​เขา และ​คน​ชอบ‍ธรรม​จะ​ไม่​ดำ‌รง​ชีวิต​อยู่​ได้​ด้วย​ความ​ชอบ‍ธรรม เมื่อ​เขา​กระ‌ทำ​บาป

13. แม้​เรา​จะ​ได้​กล่าว​แก่​คน​ชอบ‍ธรรม​ว่า​เขา​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​แน่ ถ้า​เขา​ยัง​วาง‍ใจ​ใน​ความ​ชอบ‍ธรรม​ของ​เขา​และ​กระ‌ทำ ความ​บาป‍ชั่ว การ​กระ‌ทำ​ทั้ง‍หลาย​ที่​ชอบ‍ธรรม​ของ​เขา​ย่อม​ไม่​อยู่​ใน ความ​ทรง​จำ​อีก​เลย แต่​เขา​จะ​ต้อง​ตาย​เพราะ​ความ​บาป‍ชั่ว​ซึ่ง​เขา​ได้​กระ‌ทำ​ไว้

14. อีก​ประ‌การ​หนึ่ง แม้​เรา​จะ​ได้​กล่าว​แก่​คน​อธรรม​ว่า ‘เจ้า​จะ​ต้อง​ตาย​แน่’ ถ้า​เขา​หัน‍กลับ​จาก​บาป​ของ​เขา มา​กระ‌ทำ​ความ​ยุติ‍ธรรม​และ​ความ​ชอบ‍ธรรม

15. ถ้า​คน​อธรรม​ได้​คืน​ของ​ประ‌กัน ขโมย​อะไร​ของ​เขา​มา​ก็​คืน​เสีย และ​ดำ‌เนิน​ตาม​กฎ‍เกณฑ์​แห่ง​ชีวิต ไม่​กระ‌ทำ​ความ​บาป‍ชั่ว​เลย​เขา จะ​ดำ‌รง​ชีวิต​อยู่​แน่ เขา​ไม่​ต้อง​ตาย

16. บาป​ซึ่ง​เขา​ได้​กระ‌ทำ​มา​แล้ว จะ​ไม่​จด‍จำ นำ​มา​กล่าว‍โทษ​เขา เขา​ได้​กระ‌ทำ​ความ​ยุติ‍ธรรม​และ ความ​ชอบ‍ธรรม​เขา​จะ​ดำ‌รง​ชีวิต​แน่

17. “แต่​ชน‍ชาติ​ของ​เจ้า​ยัง​กล่าว​ว่า ‘วิธี‍การ​ของ​พระ‍เจ้า​ไม่​ยุติ‍ธรรม’ ใน​เมื่อ​วิธี‍การ​ของ​เขา​เอง​ไม่​ยุติ‍ธรรม

18. เมื่อ​คน​ชอบ‍ธรรม​หัน‍กลับ​จาก​ความ ชอบ‍ธรรม​ของ​เขา​และ​กระ‌ทำ​ความ​ชั่ว เขา​จะ​ต้อง​ตาย​เพราะ​ความ​ชั่ว​นั้น

19. และ​เมื่อ​คน​อธรรม​หัน‍กลับ​จาก​ความ​อธรรม​ของ​เขา และ​กระ‌ทำ​ความ​ยุติ‍ธรรม​และ​ความ​ชอบ‍ธรรม เขา​จะ​ดำ‌รง​ชีวิต​อยู่​ได้​โดย​เหตุ​นั้น

20. เจ้า​ยัง​กล่าว​ว่า ‘วิธี‍การ​ของ​พระ‍เจ้า​ไม่​ยุติ‍ธรรม’ โอ พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล​เอ๋ย เรา​จะ​พิพาก‌ษา​เจ้า​ตาม​การ​ประ‌พฤติ​ของ​เจ้า แต่​ละ​คน”

ข่าว​กรุง‍เย‌รู‌ซา‌เล็ม​แตก

21. และ​อยู่​มา เมื่อ​วัน‍ที่​ห้า เดือน​ที่​สิบ ใน​ปี​ที่​สิบ‍สอง ซึ่ง​เรา​ได้​ถูก​กวาด​ไป​เป็น​เชลย ชาย​คน‍หนึ่ง​หนี​มา​จาก​กรุง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​มา​หา​ข้าพ‌เจ้า​กล่าว​ว่า “เมือง​นั้น​แตก​เสีย​แล้ว”

22. ใน​เวลา‍เย็น​ก่อน​ที่​ผู้​ลี้​ภัย​มา พระ‍หัตถ์​ของ​พระ‍เจ้า​ได้​มา​อยู่​เหนือ​ข้าพ‌เจ้า และ​พระ‍องค์​ทรง​อ้า‍ปาก​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ทัน‍เวลา ที่​ชาย​คน​นั้น​มา​ถึง​ใน​ตอน‍เช้า ดัง‍นั้น​ปาก​ของ​ข้าพ‌เจ้า​จึง​อ้า​ออก ข้าพ‌เจ้า​ก็​ไม่‍ได้​เป็น​ใบ้​ต่อ‍ไป

23. พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ยัง​ข้าพ‌เจ้า​ว่า

24. “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย ชาว‍เมือง​ที่​อา‌ศัย​อยู่​ใน​ที่​ร้าง‍เปล่า​ใน​แผ่น‍ดิน อิส‌รา‌เอล​กล่าว​เรื่อยๆ ว่า ‘อับ‌รา‌ฮัม​เป็น​แต่​ชาย​คน‍เดียว​และ​ยัง​ถือ​กรรม‍สิทธิ์​ที่‍ดิน​นี้ แต่​พวก​เรา​หลาย​คน​ด้วย​กัน คง​ต้อง​ประ‌ทาน​แผ่น‍ดิน​นั้น​ให้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​แก่​เรา’

25. เพราะ​ฉะนั้น จง​กล่าว​แก่​เขา​ทั้ง‍หลาย​ว่า พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​เนื้อ​พร้อม​เลือด เจ้า​เงย​หน้า​ขึ้น​นมัส‌การ​รูป‍เคา‌รพ​ของ​เจ้า​และ​ทำ​ให้​โล‌หิต​ตก แล้ว​เจ้า​ยัง​จะ​เอา​กรรม‍สิทธิ์​ที่‍ดิน​นี้​อีก​หรือ

26. เจ้า​หมาย​พึ่ง​ดาบ เจ้า​กระ‌ทำ​ความ​ลา‌มก​และ​เจ้า​ทุก​คน​ได้ กระ‌ทำ​ให้​ภรรยา​ของ​เพื่อน‍บ้าน​เป็น​มล‌ทิน แล้ว​เจ้า​ยัง​จะ​เอา​กรรม‍สิทธิ์​ที่‍ดิน​นี้​อีก​หรือ

27. จง​กล่าว​เช่น‍นี้​แก่​เขา​ว่า พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า เรา​มี​ชีวิต​อยู่​แน่​ฉัน‍ใด บรร‌ดา​คน​ที่​อยู่​ใน​ที่​ร้าง‍เปล่า​จะ​ต้อง​ล้ม‍ลง​ด้วย​ดาบ และ​คน​ที่​อยู่​ที่​พื้น‍ทุ่ง เรา​จะ​มอบ​ให้​เป็น​อา‌หาร​แก่​สัตว์‍ป่า และ​บรร‌ดา​คน​เหล่า‍นั้น​ที่​อยู่​ใน​ที่​กำ‌บัง​เข้ม‍แข็ง​และ​อยู่ ใน​ถ้ำ​จะ​ตาย​ด้วย​โรค​ระบาด

28. และ​เรา​จะ​กระ‌ทำ​ให้​แผ่น‍ดิน​นั้น​ร้าง‍เปล่า​และ​ทิ้ง‍ร้าง และ​อานุ‌ภาพ​อัน​ผยอง​ของ​แผ่น‍ดิน​นั้น​จะ​มา​ถึง​ที่‍สุด ภูเขา​อิส‌รา‌เอล​จะ​ร้าง‍เปล่า​จน​ไม่‍มี​คน​เดิน​ผ่าน

29. แล้ว​เขา​จะ​ทราบ​ว่า​เรา​คือ​พระ‍เจ้า ใน​เมื่อ​เรา​ได้​กระ‌ทำ​ให้​แผ่น‍ดิน​นั้น​ร้าง‍เปล่า​และ​ทิ้ง‍ร้าง เพราะ​เหตุ​ความ​ลา‌มก​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เขา​ซึ่ง​เขา​ได้​กระ‌ทำ​นั้น

30. “เจ้า บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย ชน‍ชาติ​ของ​เจ้า​ที่​พูด​เรื่อง​เจ้า​ข้าง กำ‌แพง​เมือง​และ​ตาม​ประ‌ตู‍บ้าน พูด​ต่อ​กัน​และ​กัน​กับ​พี่‍น้อง​ของ​ตน​ว่า ‘มา‍เถิด มา​ฟัง​เสียง​พระ‍วจนะ​ซึ่ง​ออก​มา​จาก​พระ‍เจ้า’

31. และ​เข้า​มา‍หา​เจ้า​อย่าง​ที่​ชาว​ตลาด​มา และ​เขา​มา​นั่ง​ข้าง‍หน้า​เจ้า​อย่าง​ประ‌ชา‍กร​ของ​เรา เขา​ฟัง​สิ่ง​ที่​เจ้า​พูด แต่​เขา​ไม่​ยอม​กระ‌ทำ​ตาม เพราะ‍ว่า​เขา​แสดง​ความ​รัก​มาก​ด้วย​ปาก​ของ​เขา แต่​จิต‍ใจ​ของ​เขา​มุ่ง​อยู่​ที่​ผล‍กำ‌ไร​ของ​เขา

32. และ นี่‍แน่ะ เจ้า​เป็น​เหมือน​คน​ร้อง​เพลง‍รัก​แก่​เขา มี​เสียง​ไพ‌เราะ​และ​เล่น​ดน‌ตรี​เก่ง เพราะ​เขา​ฟัง​สิ่ง​ที่​เจ้า​พูด​แต่​เขา​ไม่​ยอม​กระ‌ทำ​ตาม

33. และ​เมื่อ​การ​เช่น‍นี้​เป็น​มา (ดู‍เถิด ก็​มา​แล้ว) เขา​ทั้ง‍หลาย​จะ​ทราบ​ว่า​มี​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​อยู่​ใน​หมู่​พวก​เขา”