1. เมื่อวันที่หนึ่ง เดือนที่สิบสอง ในปีที่สิบสอง พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงเปล่งเสียงบทคร่ำครวญเรื่องฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ และกล่าวให้ท่านฟังดังนี้ว่า“ท่านถือว่าท่านเหมือนสิงห์หนุ่มท่ามกลางประชาชาติแต่ท่านเป็นเหมือนมังกรในทะเลทั้งหลายท่านเผ่นออกมาในแม่น้ำทั้งหลายของท่านเอาเท้าของท่านกวนน้ำและกระทำแม่น้ำของมันให้มลทินไป
3. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าเราจะกางข่ายของเราคลุมท่านโดยกองทัพชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากและเขาเหล่านั้นจะลากท่านขึ้นมาด้วยอวนของเรา
4. และเราจะเหวี่ยงท่านลงบนดินและเราจะฟัดท่านลงบนพื้นทุ่งและจะกระทำให้นกทั้งสิ้นในอากาศมาจับอยู่บนท่านและเราจะให้ท่านเป็นอาหารอิ่มออกของสัตว์ทั่วทั้งโลก
5. เราจะเอาเนื้อของท่านเกลี่ยไว้บนภูเขาและถมหุบเขาด้วยศพของท่าน
6. เราจะให้แผ่นดินถึงแม้ภูเขาชุ่มโชกด้วยเลือดกำลังไหลของท่านและห้วยจะเต็มไปด้วยท่าน
7. เมื่อเราดับท่าน เราจะคลุมฟ้าสวรรค์ไว้และกระทำให้ดวงดาวมืดไปเราจะเอาเมฆบังดวงอาทิตย์และดวงจันทร์จะไม่ทอแสง
8. แสงสุกใสทั้งสิ้นแห่งสวรรค์นั้นเราจะกระทำให้มืดอยู่เหนือท่านและวางความมืดไว้เหนือแผ่นดินของท่านพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
9. “เมื่อเราทำลายท่านท่ามกลางประชาชาติในประเทศ ซึ่งท่านไม่รู้จักนั้น เราจะกระทำให้จิตใจของชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากลำบาก
10. เออ เมื่อเราแกว่งดาบของเราต่อหน้าเขาทั้งหลาย เราจะกระทำให้ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากแลตะลึงที่ท่าน และกษัตริย์ของเขาทั้งหลายจะสะทกสะท้านเพราะท่าน ในวันที่ท่านล้มลงนั้นเขาทั้งหลายจะตัวสั่นทุก ขณะจิตทั่วกันเพราะห่วงชีวิตของตนเอง
11. เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดาบของกษัตริย์แห่งบาบิโลนจะมาเหนือท่าน
12. เราจะทำให้หมู่นิกรของท่านล้มลงด้วยดาบของ ผู้มีกำลัง ทุกคนก็ล้วนเป็นที่ทารุณที่สุดในบรรดาประชาชาติ“เขาจะนำความทะเยอทะยานของอียิปต์ให้มาถึงที่สิ้นสุดและหมู่นิกรทั้งสิ้นของมันจะพินาศ
13. เราจะทำลายสัตว์ของเมืองนั้นทั้งสิ้นจากข้างน้ำมากหลายและไม่มีเท้ามนุษย์คนใดกระทำให้น้ำนั้นขุ่นอีกกีบสัตว์ก็จะไม่กระทำให้น้ำนั้นขุ่นอีกเช่นกัน