11. เราจะมอบมันไว้ในมือของผู้หนึ่งที่ทรง อานุภาพในบรรดาประชาชาติ ท่านนั้นจะกระทำต่อมันให้สาสมกับความชั่วร้าย ของมันเป็นแน่ เราได้ไล่มันออก
12. คนต่างด้าว คือชนชาติที่ทารุณที่สุดในบรรดาประชาชาติ จะโค่นมันลงและทิ้งไว้ กิ่งของมันจะตกลงบนภูเขาทั้งหลายและในหุบเขาทั้งสิ้น และก้านหักของมันจะอยู่ในห้วยทั้งสิ้นของแผ่นดิน และบรรดาชนชาติทั้งหลายของพิภพจะลงไปเสีย จากร่มเงาของมันและทิ้งมันเสีย
13. นกในอากาศทั้งสิ้นจะอาศัยอยู่บนสิ่งปรักหักพังของมัน และสัตว์ป่าทุ่งจะอยู่บนก้านของมัน
14. ที่เป็นเช่นนี้ก็เพื่อต้นไม้ที่อยู่ริมน้ำ จะไม่งอกขึ้นสูงนัก หรือชูยอดขึ้นท่ามกลางเมฆ และเพื่อไม่ให้ต้นไม้ที่ดื่มน้ำขึ้นสูงอย่างนั้นได้ เพราะว่ามันทั้งหลายต้องมอบให้แก่ความตาย มอบให้แก่ถิ่นมัจจุราชท่ามกลางบุตรแห่ง มนุษย์กับผู้ที่ได้ลงไปยังปากแดนคนตาย
15. “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เมื่อมันลงไปยังแดนคนตาย เราจะกระทำให้บาดาลคลุมตัวไว้ทุกข์ให้มัน และยับยั้งแม่น้ำของมันไว้ และน้ำเป็นอันมากจะหยุดยั้ง เราจะคลุมเลบานอนไว้ให้กลุ้มอยู่เพื่อมัน และต้นไม้ในทุ่งนาทั้งสิ้นจะสลบเพราะมัน
16. เราจะกระทำให้ประชาชาติสั่นสะเทือนด้วยเสียงที่มันล้ม เมื่อเราเหวี่ยงมันลงไปที่แดนคนตายพร้อมกับบรรดาผู้ที่ ลงไปยังปากแดน และต้นไม้ทั้งสิ้นในเอเดน ต้นไม้ที่คัดเลือกแล้ว และต้นไม้ที่ดีที่สุดของเลบานอน ต้นไม้ทุกต้นที่ดื่มน้ำจะได้รับความเล้าโลมที่ในโลกบาดาล
17. ประชาชาติเหล่านี้จะลงไปยังแดนคนตายกับเขาด้วย ไปอยู่กับบรรดาผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ เออ คือบรรดาผู้ช่วยเขาที่อยู่ใต้ร่มของเขาท่ามกลางประชาชาติ
18. ดังนี้ เจ้าเหมือนผู้ใดในเรื่องศักดิ์ศรีและความเป็นใหญ่ ท่ามกลางต้นไม้แห่งเอเดน เจ้าจะถูกนำลงมาพร้อมกับต้นไม้แห่งเอเดนไปยังโลกบาดาล เจ้าจะนอนอยู่ท่ามกลางผู้ที่มิได้เข้าสุหนัต พร้อมกับผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบ นี่คือฟาโรห์และบรรดาหมู่นิกรทั้งสิ้นของท่าน พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”