17. ชายฉกรรจ์ของเมืองโอนและเมืองพีเบเสทจะล้มลงด้วยดาบและเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย
18. ที่เมืองทาปานเหสกลางวันจะมืดเมื่อเราทำลายแอกของอียิปต์และอานุภาพอันผยองของเมืองนั้นจะสิ้นสุดลงจะมีเมฆมาคลุมเมืองนั้นไว้และเหล่าธิดาของเมืองนั้นจะตกไปเป็นเชลย
19. เราจะกระทำการพิพากษาลงโทษอียิปต์ดังนี้แหละแล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า”
20. เมื่อวันที่เจ็ด เดือนที่หนึ่ง ในปีที่สิบเอ็ด พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
21. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เราได้กระทำให้แขนของฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์หัก และนี่แน่ะ ไม่มีผู้ใดพันแขนให้ ไม่มีผู้ใดเอาผ้ามาพันแขนเพื่อจะรักษาให้หาย เพื่อให้เข้มแข็งที่จะเหวี่ยงดาบได้อีก
22. เหตุฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราเป็นปฏิปักษ์กับฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ เราจะหักแขนของเขา ทั้งแขนที่ยังแข็งแรงและแขนที่หักแล้วนั้น เราจะกระทำให้ดาบหลุดจากมือของเขา
23. เราจะให้คนอียิปต์กระจัดพลัดพรายไปอยู่ ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเขาไปตามประเทศต่างๆ
24. และเราจะเสริมกำลังแขนของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และเอาดาบของเราใส่มือให้ แต่เราจะหักแขนของฟาโรห์ และเขาจะคร่ำครวญต่อหน้าท่านอย่างคนถูกบาดเจ็บเจียนจะตาย