บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอ‌เส‌เคียล 3 ฉบับ1971 (TH1971)

1. พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย จง​รับ‍ประ‌ทาน​สิ่ง​ที่​เจ้า​ได้​พบ จง​รับ‍ประ‌ทาน​หนัง‌สือ​ม้วน​นี้ และ​จง​ไป​พูด​กับ​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล”

2. ข้าพ‌เจ้า​จึง​อ้า‍ปาก และ​พระ‍องค์​ทรง​ให้​ข้าพ‌เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​หนัง‌สือ​ม้วน​นั้น

3. และ​พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย จง​รับ‍ประ‌ทาน​หนัง‌สือ​ม้วน​นี้​ซึ่ง​เรา​ได้​ให้​แก่​เจ้า และ​บรรจุ​ให้​เต็ม‍ท้อง​ของ​เจ้า” แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​ก็​ได้​รับ‍ประ‌ทาน​และ​เมื่อ​หนัง‌สือ​ม้วน​นั้น อยู่​ใน​ปาก​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​หวาน​เหมือน​น้ำ‍ผึ้ง

4. และ​พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย เจ้า​จง​ไป​ยัง​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล และ​กล่าว​ถ้อย‍คำ​ของ​เรา​แก่​เขา

5. เพราะ​เรา​มิ‍ได้​ใช้​เจ้า​ไป​หา​ชน‍ชาติ ที่​พูด​ภา‌ษา​ต่าง‍ด้าว​และ​ภา‌ษา​ที่​พูด‍ยาก แต่​ให้​ไป​หา​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล

6. มิ‍ใช่​ให้​ไป​หา​ชน‍ชาติ​ทั้ง‍หลาย​เป็น​อัน​มาก ที่​พูด​ภา‌ษา​ต่าง‍ด้าว​และ​ภา‌ษา​ที่​พูด‍ยาก เป็น​คำ​ที่​เจ้า​จะ​เข้า‍ใจ​ไม่‍ได้ ที่​จริง​ถ้า​เรา​ใช้​เจ้า​ไป​หา​คน​เช่น‍นั้น เขา​ทั้ง‍หลาย​คง​จะ​ฟัง​เจ้า

7. แต่​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล​จะ​ไม่‍ยอม​ฟัง​เจ้า เพราะ​เขา​ไม่‍ยอม​ฟัง​เรา เพราะ​ว่า​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล​ทั้ง‍สิ้น เป็น​คน​หัว‍แข็ง​และ​จิต‍ใจ​ดื้อ‍ดึง

8. ดู‍เถิด เรา​ได้​กระ‌ทำ​ให้​หน้า​ของ​เจ้า​ขมึง‌ทึง​ต่อ​เขา และ​ให้​หน้า‍ผาก​ของ​เจ้า​ขึง‍ขัง​ต่อ​หน้า‍ผาก​ของ​เขา

9. เรา​ได้​กระ‌ทำ​ให้​หน้า‍ผาก​ของ​เจ้า​แข็ง‍ขัน​อย่าง​เพชร ที่​แข็ง​กว่า​หิน​เหล็ก​ไฟ อย่า​กลัว​เขา​เลย อย่า​ท้อ‍ถอย​เมื่อ​เห็น​หน้า​เขา เพราะ​เขา​เป็น​พงศ์‍พันธุ์​ที่​มัก​กบฏ”

10. พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​อีก​ว่า “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย จง​รับ​ถ้อย‍คำ​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เรา​ที่​พูด​กับ​เจ้า​ไว้​ใน‍ใจ​ของ​เจ้า และ​จง​ฟัง​ไว้​ด้วย​หู​ของ​เจ้า

11. ไป​เถอะ เจ้า​จง​ไป​หา​พวก​ที่​เป็น​เชลย​คือ​ชน‍ชาติ​ของ​เจ้า​นั้น จง​พูด​กับ​เขา และ​กล่าว​แก่​เขา​ว่า ‘พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้’ ถึง​เขา​จะ​ฟัง​หรือ​ไม่‍ฟัง​ก็​ช่าง‍เถิด”

12. พระ‍วิญ‌ญาณ​จึง​ยก​ข้าพ‌เจ้า​ขึ้น​และ​เมื่อ​พระ‍สิริ​ของ พระ‍เจ้า​ขึ้น​มา​จาก​สถาน​ที่​อยู่ ข้าพ‌เจ้า​ก็​ได้‍ยิน​เสียง​กระ‌หึ่ม​อยู่​ข้าง‍หลัง​ข้าพ‌เจ้า

13. และ​มี​เสียง​ปีก​สัตว์​ที่​ถูก​ต้อง​กัน และ​เสียง วง‍ล้อ​ข้างๆ​สัตว์​นั้น เป็น​เสียง​กระ‌หึ่ม

14. พระ‍วิญ‌ญาณ​ก็​ยก​ข้าพ‌เจ้า​ขึ้น​และ​พา​ข้าพ‌เจ้า​ไป ข้าพ‌เจ้า​ก็​ไป​ด้วย​ความ​ขม‍ขื่น ใจ​ข้าพ‌เจ้า​เดือด‍ร้อน พระ‍หัตถ์​ของ​พระ‍เจ้า​ก็​หนัก​อยู่​บน​ข้าพ‌เจ้า

15. ข้าพ‌เจ้า​จึง​มา​ถึง​พวก​ที่​เป็น​เชลย​ที่​เทล‌อา‌บิบ ผู้​ที่​อา‌ศัย​อยู่​ที่​ริม​แม่‍น้ำ​เค‌บาร์ และ​ที่​ที่​เขา​อยู่​ข้าพ‌เจ้า​ก็​อยู่​อย่าง​มึน‍ซึม​ท่าม‍กลาง​เขา​เจ็ด​วัน

ยาม​เฝ้า​อิส‌รา‌เอล

16. พอ​สิ้น​เจ็ด​วัน พระ‍วจนะ​แห่ง​พระ‍เจ้า​ก็​มา​ถึง​ข้าพ‌เจ้า​ว่า

17. “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย เรา​ได้​กระ‌ทำ​เจ้า​ให้​เป็น​ยาม​เฝ้า​พงศ์‍พันธุ์​อิส‌รา‌เอล เจ้า​ได้​ยิน​ถ้อย‍คำ​จาก​ปาก​ของ​เรา​เมื่อ‍ไร เจ้า​จง​กล่าว​คำ​ตัก‍เตือน​เขา​จาก​เรา

18. ถ้า​เรา​จะ​บอก​แก่​คน​อธรรม​ว่า ‘เจ้า​จะ​ต้อง​ตาย​แน่ๆ’ และ​เจ้า​ไม่​ตัก‍เตือน​เขา​หรือ​กล่าว​เตือน​คน​อธรรม ให้​ละ‍ทิ้ง​ทาง​อธรรม​ของ​ตน​เสีย เพื่อ​จะ​ช่วย​ชีวิต​เขา​ไว้ คน​อธรรม​นั้น​จะ​ตาย​เพราะ​ความ​บาป‍ผิด​ของ​เขา แต่​เรา​จะ​ลง‍โทษ​เจ้า เพราะ​ความ​ตาย​ของ​เขา

19. แต่​ถ้า​เจ้า​ได้​ตัก‍เตือน​คน​อธรรม​และ​เขา​มิ‍ได้ หัน‍กลับ​จาก​ความ​อธรรม​ของ​เขา หรือ​จาก​ทาง​อธรรม​ของ​เขา เขา​จะ​ตาย‍เพราะ​ความ​บาป‍ผิด​ของ​เขา แต่​เจ้า​จะ​ได้​ช่วย​ชีวิต​ของ​เจ้า​ให้​รอด

20. อีก​ประ‌การ​หนึ่ง ถ้า​คน​ชอบ‍ธรรม​หัน‍กลับ​จาก​ความ​ชอบ‍ธรรม​ของ​เขา และ​ได้​กระ‌ทำ​ความ​บาป‍ผิด และ​เรา​วาง​สิ่ง​ที่​สะดุด​ไว้​ตรง‍หน้า​เขา เขา​ต้อง​ตาย​เพราะ‍ว่า​เจ้า​มิ‍ได้​ตัก‍เตือน​เขา เขา​จะ​ตาย​เพราะ​บาป​ของ​เขา และ​จะ​ไม่‍มี​ใคร​จด‍จำ​การ​กระ‌ทำ​อัน​ชอบ‍ธรรม​ของ​เขา​ไว้​เลย แต่​เรา​จะ​ลง‍โทษ​เจ้า​เพราะ​ความ​ตาย​ของ​เขา

21. แต่​ถ้า​เจ้า​ได้​ตัก‍เตือน​คน​ชอบ‍ธรรม​ไม่‍ให้​กระ‌ทำ​บาป และ​เขา​มิ‍ได้​กระ‌ทำ​บาป เขา​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​แน่ เพราะ​เขา​รับ​คำ​ตัก‍เตือน​และ​เจ้า​ก็​ได้​ช่วย​ชีวิต​ของ​เจ้า​ไว้”

ทรง​กระ‌ทำ​ให้​ผู้‍เผย‍พระ‍วจนะ​เป็น​ใบ้

22. ณ ที่‍นั่น​พระ‍หัตถ์​แห่ง​พระ‍เจ้า​ได้​มา​อยู่​เหนือ​ข้าพ‌เจ้า และ​พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “จง​ลุก‍ขึ้น​ออก​ไป​ยัง​ที่‍ราบ และ​เรา​จะ​พูด​กับ​เจ้า​ที่‍นั่น”

23. ดัง‍นั้น​ข้าพ‌เจ้า​จึง​ลุก‍ขึ้น​ออก​ไป​ยัง​ที่‍ราบ และ​นี่‍แน่ะ​พระ‍สิริ​ของ​พระ‍เจ้า​ก็​อยู่​ที่‍นั่น อย่าง​เดียว​กับ​พระ‍สิริ ซึ่ง​ข้าพ‌เจ้า​ได้​เห็น​ที่​ริม​แม่‍น้ำ‍เค‌บาร์ และ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​ซบ‍หน้า​ลง​ถึง​ดิน

24. แต่​พระ‍วิญ‌ญาณ​ได้​เสด็จ​เข้า​ใน​ข้าพ‌เจ้า​กระ‌ทำ ให้​ข้าพ‌เจ้า​ยืน​ขึ้น และ​พระ‍องค์​ตรัส​กับ​ข้าพ‌เจ้า​และ​ทรง​บอก​ข้าพ‌เจ้า​ว่า “จง​ไป ขัง​ตัว​เจ้า​ไว้​ภาย‍ใน​เรือน​ของ​เจ้า

25. เจ้า บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย ดู‍เถิด เขา​จะ​เอา​เชือก​พัน​เจ้า และ​ผูก​มัด​เจ้า​ไว้​ด้วย​เชือก​นั้น เจ้า​จึง​ออก​ไป​ท่าม‍กลาง​เขา​ไม่‍ได้

26. และ​เรา​จะ​กระ‌ทำ​ให้​ลิ้น​ของ​เจ้า​ติด​กับ เพ‌ดาน‍ปาก​ของ​เจ้า ดัง‍นั้น​เจ้า​จะ​เป็น​ใบ้ ไม่​สา‌มารถ​ว่า‍กล่าว​เขา​ได้ เพราะ‍ว่า​เขา​ทั้ง‍หลาย​เป็น​พงศ์‍พันธุ์​ที่​มัก​กบฏ

27. แต่​เมื่อ​เรา​พูด​กับ​เจ้า เรา​จะ​ให้​เจ้า​หาย​ใบ้ และ​เจ้า​จะ​กล่าว​แก่​เขา​ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า’ ผู้​ที่​จะ​ฟัง​ก็​ให้​เขา​ได้​ฟัง และ​ผู้​ที่​จะ​ปฏิ‌เสธ​ไม่​ฟัง​ก็​ให้​เขา​ปฏิ‌เสธ เพราะ​เขา​ทั้ง‍หลาย​เป็น​พงศ์‍พันธุ์​ที่​มัก​กบฏ