1. เมื่อวันที่สิบสองเดือนสิบในปีที่สิบ พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าของเจ้าต่อสู้ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ พยากรณ์กล่าวโทษกษัตริย์และอียิปต์ทั้งสิ้น
3. พูดไปเถิดและกล่าวว่าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้าฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ผู้เป็นจระเข้มหึมา นอนอยู่กลางลำธารทั้งหลายของมันผู้กล่าวว่า ‘แม่น้ำไนล์ของข้าก็เป็นของข้าข้าสร้างมันขึ้น’
4. เราจะเอาเบ็ดเกี่ยวขากรรไกรของเจ้าและกระทำให้ปลาในลำธารทั้งหลายของเจ้าติดกับเกล็ดของเจ้าและเราจะลากเจ้าขึ้นมาจากกลางลำธารทั้งหลายของเจ้าพร้อมกับปลาในลำธารทั้งหลายของเจ้าซึ่งติดอยู่กับเกล็ดของเจ้า
5. เราจะเหวี่ยงเจ้าเข้าไปในถิ่นทุรกันดารทั้งตัวเจ้าและปลาในลำธารทั้งหลายของเจ้าเจ้าจะตกลงที่พื้นทุ่งไม่มีใครรวบรวมและฝังเจ้าไว้เราได้มอบเจ้าไว้ให้เป็นอาหารของสัตว์ป่าดินและของนกในอากาศ
6. “แล้วคนที่อยู่ในอียิปต์ทั้งสิ้นจะทราบว่า เราคือพระเจ้า เพราะเจ้าเป็นไม้เท้าอ้อของพงศ์พันธุ์อิสราเอล
7. เมื่อเขาเอามือจับเจ้า เจ้าก็หัก และบาดบ่าของเขาทุกคน และเมื่อเขาพิงเจ้า เจ้าก็โค่นและกระทำให้บั้นเอวของเขาทุกคนสั่นหมด
8. ดังนั้นพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะนำดาบมาเหนือเจ้าและตัดมนุษย์และ สัตว์ให้ขาดจากเจ้าเสีย
9. แผ่นดินอียิปต์จะเป็นที่ร้างและที่ว่างเปล่า แล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่า เราคือพระเจ้า“เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘แม่น้ำไนล์เป็นของข้า และข้าสร้างมัน’