15. เจ้าก็ปราศจากตำหนิในวิธีการทั้งหลายของเจ้าตั้งแต่วันที่เจ้าได้ถูกสร้างขึ้นมาจนพบความบาปชั่วในตัวเจ้า
16. ในความอุดมสมบูรณ์แห่งการค้าของเจ้านั้นเจ้าก็เต็มด้วยการทารุณเจ้ากระทำบาปเราจะกำจัดเจ้าเสียจากภูเขาแห่งพระเจ้าและเครูบผู้พิทักษ์นั้นก็ขับเจ้าออกไปจากท่ามกลางศิลาเพลิง
17. จิตใจของเจ้าผยองขึ้นเพราะความงามของเจ้าเจ้ากระทำให้สติปัญญาของเจ้าเสื่อมทรามลง เพราะเห็นแก่ความงามของเจ้าเราเหวี่ยงเจ้าลงที่ดินแล้วเราตีแผ่เจ้าต่อหน้ากษัตริย์ทั้งหลายเพื่อตาของท่านทั้งหลายเหล่านั้นจะเพลินอยู่ที่เจ้า
18. เจ้ากระทำให้สถานนมัสการของเจ้าสาธารณ์โดยความบาปชั่วมากมายของเจ้าในการค้าอันไม่ชอบธรรมของเจ้าเหตุฉะนั้นเราจึงนำไฟลงมาจากหมู่พวกเจ้าไฟก็เผาผลาญเจ้าเรากระทำให้เจ้ากลับเป็นเถ้าไปบนพื้นโลกในสายตาของคนทั้งปวงที่เห็นเจ้า
19. บรรดาผู้ที่รู้จักเจ้าท่ามกลางชนชาติทั้งหลายเขาก็ตกตะลึงเพราะเจ้าเจ้าสิ้นสูญลงอย่างน่าครั่นคร้ามและจะไม่ดำรงอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์”