1. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวแก่เจ้าเมืองไทระว่าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า‘เพราะใจของเจ้าผยองขึ้นและเจ้าได้กล่าวว่า ข้าเป็นพระเจ้าข้านั่งอยู่ในที่นั่งแห่งพระเจ้าในท้องทะเล’แต่เจ้าเป็นเพียงมนุษย์ มิใช่พระเจ้าแม้เจ้าจะพิจารณาตนเองว่าฉลาดอย่างพระเจ้า
3. เจ้าฉลาดกว่าดาเนียลจริงไม่มีความลับอันใดที่ซ่อนให้พ้นเจ้าได้
4. เจ้าหาทรัพย์สมบัติมาสำหรับตนโดยสติปัญญาและความเข้าใจของเจ้าและได้รวบรวมทองคำและเงินมาไว้ในคลังของเจ้า
5. ด้วยสติปัญญายิ่งใหญ่ในการค้าของเจ้าเจ้าได้ทวีทรัพย์สมบัติของเจ้าขึ้นและจิตใจของเจ้าก็ผยองขึ้นในทรัพย์สมบัติของเจ้า
6. เพราะฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“เพราะเจ้าถือตัวเจ้าว่าฉลาดอย่างพระเจ้า
7. เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราจะนำคนต่างด้าวมาสู้เจ้าเป็นชนชาติที่ทารุณที่สุดในบรรดาประชาชาติเขาทั้งหลายจะชักดาบออกต่อสู้กับความ งามแห่งสติปัญญาของเจ้ากระทำให้ความสง่างามของเจ้าสาธารณ์
8. เขาทั้งหลายจะดันเจ้าลงไปที่ในปากแดนคนตายและเจ้าจะตายอย่างคนที่ถูกฆ่าในท้องทะเล
9. เจ้ายังจะกล่าวอีกหรือว่า ‘ข้าเป็นพระเจ้า’ต่อหน้าคนที่ฆ่าเจ้าถึงเจ้าเป็นเพียงมนุษย์ มิใช่พระเจ้าอยู่ในมือของคนที่ให้เจ้าบาดเจ็บ
10. เจ้าจะตายอย่างคนที่มิได้เข้าสุหนัตตายโดยมือของคนต่างด้าวเพราะเราได้ลั่นวาจาแล้ว พระเจ้าได้ตรัส”
11. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
12. บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงเปล่งเสียงบทคร่ำครวญ เพื่อกษัตริย์เมืองไทระ และจงกล่าวแก่ท่านว่าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“เจ้าเป็นตราแห่งความสมบูรณ์แบบเต็มด้วยสติปัญญาและมีความงามอย่างพร้อมสรรพ
13. เจ้าอยู่ในเอเดน พระอุทยานของพระเจ้าเพชรพลอยทุกอย่างเป็นเสื้อของเจ้าคือทับทิม บุษราคัมน้ำอ่อน เพชรเพทาย โกเมน และมณีโชติไพฑูรย์ มรกต และเบริลเพชรพลอยเหล่านี้ฝังในทองคำและลวดลายแกะสลักก็เป็นทองคำสิ่งเหล่านั้นจัดเตรียมไว้ในวันที่สร้างเจ้าขึ้นมา
14. เราตั้งเจ้าให้อยู่กับเครูบ ผู้พิทักษ์ที่ได้เจิมตั้งไว้เจ้าอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์แห่งพระเจ้าและเจ้าเดินอยู่ท่ามกลางศิลาเพลิง
15. เจ้าก็ปราศจากตำหนิในวิธีการทั้งหลายของเจ้าตั้งแต่วันที่เจ้าได้ถูกสร้างขึ้นมาจนพบความบาปชั่วในตัวเจ้า
16. ในความอุดมสมบูรณ์แห่งการค้าของเจ้านั้นเจ้าก็เต็มด้วยการทารุณเจ้ากระทำบาปเราจะกำจัดเจ้าเสียจากภูเขาแห่งพระเจ้าและเครูบผู้พิทักษ์นั้นก็ขับเจ้าออกไปจากท่ามกลางศิลาเพลิง
17. จิตใจของเจ้าผยองขึ้นเพราะความงามของเจ้าเจ้ากระทำให้สติปัญญาของเจ้าเสื่อมทรามลง เพราะเห็นแก่ความงามของเจ้าเราเหวี่ยงเจ้าลงที่ดินแล้วเราตีแผ่เจ้าต่อหน้ากษัตริย์ทั้งหลายเพื่อตาของท่านทั้งหลายเหล่านั้นจะเพลินอยู่ที่เจ้า
18. เจ้ากระทำให้สถานนมัสการของเจ้าสาธารณ์โดยความบาปชั่วมากมายของเจ้าในการค้าอันไม่ชอบธรรมของเจ้าเหตุฉะนั้นเราจึงนำไฟลงมาจากหมู่พวกเจ้าไฟก็เผาผลาญเจ้าเรากระทำให้เจ้ากลับเป็นเถ้าไปบนพื้นโลกในสายตาของคนทั้งปวงที่เห็นเจ้า
19. บรรดาผู้ที่รู้จักเจ้าท่ามกลางชนชาติทั้งหลายเขาก็ตกตะลึงเพราะเจ้าเจ้าสิ้นสูญลงอย่างน่าครั่นคร้ามและจะไม่ดำรงอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์”
20. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
21. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าต่อสู้ไซดอน และพยากรณ์กล่าวโทษเมืองนั้น
22. และกล่าวว่าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด ไซดอน เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้าเราจะสำแดงพระสิริของเราท่ามกลางเจ้าและเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้าเมื่อเราทำการพิพากษาลงโทษในเมืองนั้นและสำแดงความบริสุทธิ์ของเราในเมืองนั้น
23. เพราะเราจะส่งโรคระบาดเข้ามาในเมืองนั้นและส่งโลหิตเข้ามาในถนนของเมืองนั้นคนที่ถูกฆ่าตายจะล้มลงท่ามกลางเมืองนั้นล้มลงด้วยดาบที่อยู่รอบเมืองนั้นทุกด้านแล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
24. “และส่วนพงศ์พันธุ์อิสราเอลนั้น จะไม่มีผักโขมหนามมาแทง หรือมีหนามใหญ่มายอกอีก ท่ามกลางเพื่อนบ้านทั้งปวงซึ่งได้เคยกระทำแก่เขา ด้วยความดูหมิ่น แล้วเขาจะทราบว่า เราคือพระเจ้า
25. “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เมื่อเรารวบรวมพงศ์พันธุ์อิสราเอล จากชนชาติทั้งหลาย ซึ่งเขาได้กระจัดกระจายไปอยู่ท่ามกลางนั้น และเมื่อเราสำแดงความบริสุทธิ์ของเราท่ามกลาง เขาต่อหน้าต่อตาของประชาชาติทั้งหลายแล้ว เขาทั้งหลายจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของเขาเอง ซึ่งเราได้มอบให้แก่ยาโคบผู้รับใช้ของเรา
26. และเขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่ในที่นั้นอย่างปลอดภัย เออ เขาจะสร้างบ้านเรือนและปลูกสวนองุ่น เมื่อเรากระทำการพิพากษาลงโทษเพื่อนบ้านของเขาทั้งสิ้น ผู้ได้กระทำต่อเขาด้วยความดูหมิ่นนั้น เขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่อย่างปลอดภัยแล้ว เขาทั้งหลายจะทราบว่า เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขาทั้งหลาย