28. แผ่นดินก็สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงโวยวายของต้นหนของเจ้า
29. ผู้ที่ถือกรรเชียงก็ลงมาจากเรือของเขาพวกลูกเรือและต้นหนมายืนอยู่บนฝั่งทั้งหมด
30. และพิลาปร่ำไห้เพราะเจ้า และร้องไห้หนักหนาเขาเหวี่ยงฝุ่นขึ้นศีรษะของเขาและกลิ้งเกลือกอยู่ที่กองขี้เถ้า
31. เขาโกนผมเพราะเจ้าและเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้เขาร้องไห้เพราะเจ้าด้วยจิตใจอันขมขื่นกับไว้ทุกข์หนัก
32. ในการพิลาปร่ำไห้นั้น เขาเปล่งเสียงบทคร่ำครวญเพื่อเจ้าและได้ร้องทุกข์เพื่อเจ้าว่า‘มีผู้ใดหรือที่ถูกทำลายเหมือนเมืองไทระในท่ามกลางทะเล
33. เมื่อสินค้าของเจ้ามาจากทะเลก็กระทำให้ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากพอใจเจ้าได้กระทำให้บรรดากษัตริย์แห่งโลกมั่งคั่งด้วยสมบัติและสินค้าอันอุดมของเจ้า