11. ท่านจะย่ำที่ถนนของเจ้าด้วยกีบม้า ท่านจะฆ่าชนชาติของเจ้าเสียด้วยดาบ และเสาหานอันแข็งแรงของเจ้าจะล้มลงถึงดิน
12. ทรัพย์สมบัติของเจ้า ท่านจะเอาเป็นของริบ และสินค้าของเจ้า ท่านจะเอามาเป็นของปล้น เขาทั้งหลายจะพังกำแพงของเจ้าลง และจะทำลายบ้านอันพึงใจของเจ้าเสีย หิน ไม้ และดินของเจ้านั้นเขาจะโยนทิ้งเสียกลางน้ำ
13. เสียงเพลงของเจ้านั้นเราก็จะให้หยุด และเสียงพิณเขาคู่ของเจ้าจะไม่ได้ยินอีก
14. เราจะกระทำเจ้าให้เป็นศิลาโล้น เจ้าจะเป็นสถานที่สำหรับตากอวน จะไม่มีใครสร้างเจ้าขึ้นใหม่เลย เพราะเราคือพระเจ้าได้ลั่นวาจาแล้ว พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
15. “พระเจ้าตรัสดังนี้แก่เมืองไทระ ว่า แผ่นดินชายทะเลจะมิได้สั่นสะเทือนด้วย เสียงที่เจ้าล้มเมื่อผู้บาดเจ็บร้องครวญคราง เมื่อการเข่นฆ่าได้เกิดอยู่ท่ามกลางเจ้าหรือ
16. แล้วเจ้านายทั้งสิ้นที่ทะเลจะก้าวลงมาจากบัลลังก์ และเปลื้องเครื่องทรงออก และปลดเครื่องแต่งตัวที่ปักออกเสีย และจะเอาความสั่นกลัวมาเป็นเครื่องทรง จะประทับอยู่บนพื้นดินและสั่นอยู่ทุกขณะ และหวาดกลัวเพราะเจ้า เมืองไทระ
17. ท่านเหล่านี้จะเปล่งเสียงบทคร่ำครวญเรื่องเจ้า และกล่าวแก่เจ้าว่า‘โอ เจ้าผู้มีพลเมืองคับคั่งเอ๋ยเจ้าสูญไปจากทะเลเสียจริงทีเดียวเจ้าเป็นเมืองแข็งกล้าอยู่ที่ทะเลทั้งเจ้าและชาวเมืองของเจ้าว่าถึงคนที่นั่นแล้วเจ้าให้เขากลัว
18. บัดนี้ เกาะทั้งหลายก็สั่นสะเทือนในวันที่เจ้าล้มลงเออ บรรดาเกาะที่อยู่ในทะเลก็กลัวเพราะเจ้าสิ้นไปเสีย’