1. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย มุ่งหน้าของเจ้าไปยังคนอัมโมน และจงเผยพระวจนะกล่าวโทษเขา
3. จงกล่าวแก่คนอัมโมนว่า จงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ‘กุ๋ยๆ’ เหนือสถานศักดิ์สิทธิ์ของเราเมื่อที่นั้นเป็นมลทิน และเหนือแผ่นดินอิสราเอลเมื่อได้ถูกกระทำให้ร้างเปล่า และเหนือพงศ์พันธุ์ยูดาห์เมื่อถูกกวาดไปเป็นเชลย
4. เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราจะมอบเจ้าให้แก่ ประชาชนทางทิศตะวันออก ให้เป็นกรรมสิทธิ์ เขาจะตั้งค่ายอยู่ท่ามกลางเจ้า และสร้างที่อยู่ของเขากลางพวกเจ้า เขาทั้งหลายจะรับประทานผลไม้ของเจ้า และจะดื่มน้ำนมของเจ้า
5. เราจะกระทำให้เมืองรับบาห์เป็นทุ่งหญ้าสำหรับอูฐ และทำให้ที่ของคนอัมโมนเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
6. เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะเจ้าได้ตบมือและกระทืบเท้าและปีติด้วยใจคิดร้าย ต่อแผ่นดินอิสราเอล
7. เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราได้ยื่นมือของเราออกต่อสู้เจ้า และจะมอบเจ้าไว้แก่ประชาชนทั้งหลายให้เป็นของริบ และเราจะตัดเจ้าออกเสียจากชนชาติทั้งหลาย และเราจะกระทำให้เจ้าพินาศไปจากประเทศต่างๆ เราจะทำลายเจ้าแล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
8. “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะโมอับ และเสอีร์กล่าวว่า ดูเถิด พงศ์พันธุ์ยูดาห์ก็เหมือนประชาชาติอื่นๆทั้งสิ้น
9. เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราจะเปิดไหล่เขาโมอับ จนไม่มีเมืองเหลือคือเมืองของเขาจากด้านนั้น ศักดิ์ศรีของประเทศนั้นคือเมืองเบธเยชิโมท เมืองบาอัลเมโอนและเมืองคีริยาธาอิม
10. เราจะมอบให้แก่ประชาชนทางทิศตะวันออก พร้อมกับคนอัมโมนให้เป็นกรรมสิทธิ์แก่เจ้า เพื่อว่าจะไม่มีใครนึกถึงคนอัมโมนอีก ในท่ามกลางประชาชาติ
11. และเราจะพิพากษาลงโทษโมอับ แล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
12. “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะว่าเอโดมได้ประพฤติอย่าง เคียดแค้นต่อพงศ์พันธุ์ของยูดาห์ และได้กระทำกรรมชั่วนักหนาในการที่แก้แค้นเขา
13. เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า เราจะยื่นมือของเราออกต่อสู้เอโดม และตัดคนและสัตว์ออกเสียจากเมืองนั้น และเราจะกระทำให้เมืองนั้นร้างเปล่าตั้งแต่เมืองเทมาน แม้ถึงเมืองเดดาน เขาทั้งหลายก็จะล้มลงด้วยดาบ
14. และเราจะวางการแก้แค้นของเราลงเหนือเมือง เอโดมด้วยมือของอิสราเอลประชากรของเรา และเขาจะกระทำตามความกริ้วและความพิโรธ ของเราในเมืองเอโดม และเขาจะทราบถึงการแก้แค้นของเรา พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
15. “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะว่าคนฟีลิสเตีย ได้กระทำอย่างเคียดแค้นและทำการแก้แค้น ด้วยใจคิดร้ายหมายทำลาย โดยความเป็นศัตรูอันไม่รู้จักจบสิ้นนั้นเสีย
16. เพราะฉะนั้นพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะยื่นมือของเราออกต่อสู้คนฟีลิสเตีย และเราจะตัดคนเคเรธีออก และทำลายคนที่เหลืออยู่ตามฝั่งทะเลนั้นเสีย
17. เราจะกระทำการแก้แค้นใหญ่ยิ่ง เหนือเขาด้วยการชำระอย่างพิโรธของเรา แล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า เมื่อเราได้วางการแก้แค้นของเราไว้เหนือเขา”