1. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าอีกว่า
2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ยตัวเจ้าจะพิพากษาหรือ เจ้าจะพิพากษาเมืองที่แปดเปื้อนด้วยโลหิตนั้นหรือ ดังนั้นเจ้าจงระบุการกระทำอันลามกของเมือง นั้นให้เมืองนั้นฟัง
3. เจ้าจงกล่าวว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า นี่เป็นเมืองที่ทำให้โลหิตตกอยู่ที่กลางตนเอง เพื่อให้เวลากำหนดของตนมาถึง และเป็นเมืองที่ทำรูปเคารพไว้ให้ตัวมลทินไป
4. เจ้ามีกรรมชั่วด้วยโลหิตที่เจ้ากระทำให้ตกนั้น และมลทินไปด้วยรูปเคารพที่เจ้ากระทำไว้ และเจ้าได้นำให้เวลาของเจ้าเข้ามาใกล้ เวลากำหนดแห่งปีของเจ้ามาถึงแล้ว เพราะฉะนั้นเราจึงกระทำเจ้าให้เป็น ที่ประณามกันท่ามกลางประชาชาติ และเป็นที่เย้ยหยันแก่ประเทศทั้งหลาย
5. ผู้ที่อยู่ใกล้และที่อยู่ไกลเจ้าจะเย้ยหยันเจ้า ผู้เป็นเมืองที่เสียชื่อ และเต็มด้วยความโกลาหล
6. “ดูเถิด เจ้านายแห่งอิสราเอลซึ่งอยู่ในเจ้า ทุกคนก็โน้มไปในทางที่ทำให้โลหิตตกตามอำนาจของเขา
7. บิดามารดาถูกเหยียดหยามอยู่ในเจ้า คนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ก็ถูกเบียดเบียนอยู่ท่ามกลางเจ้า ลูกกำพร้าและหญิงม่ายก็ถูกข่มเหง อยู่ในเจ้า
8. เจ้าได้ดูหมิ่นสิ่งบริสุทธิ์ของเรา และกระทำให้สะบาโตของเราสาธารณ์
9. ในเจ้ามีคนกล่าวร้ายเพื่อจะทำให้โลหิตตก และมี คนในเจ้าที่รับประทานบนภูเขา มีคนกระทำอุจาดลามกท่ามกลางเจ้า
10. ในเจ้ามีชายบางคนล่วงประเวณีกับภรรยาของบิดาเขา ในเจ้ามีคนที่ข่มขืนผู้หญิงที่ยังมีมลทินเพราะมีประจำเดือน
11. คนหนึ่งกระทำลามกกับภรรยาของเพื่อนบ้าน อีกคนหนึ่งข่มขืนลูกสะใภ้ของตนอย่างน่าอุจาดลามก ในเจ้ามีอีกคนหนึ่งกระทำน้องสาวให้เป็นมลทิน คือลูกสาวของบิดาของตน
12. ในเจ้ามีคนรับสินบนเพื่อกระทำ ให้โลหิตตก เจ้าเอาดอกเบี้ยและ เอาเงินเพิ่ม และทำกำไรจากเพื่อนบ้านของเจ้าโดยการบีบบังคับ และเจ้าได้ลืมเราเสีย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
13. “ดูเถิด เพราะฉะนั้นเราจะยื่นกำปั้นเนื่องจากผลกำไรอธรรม ที่เจ้าได้และเนื่องจากโลหิตที่อยู่ในหมู่พวกเจ้าทั้งหลาย
14. ใจเจ้าจะทนได้หรือ และมือของเจ้าจะแข็งแรงอยู่หรือ ในวันที่เราจะเอาเรื่องกับเจ้า เราคือพระเจ้าได้ลั่นวาจาแล้ว และเราจะกระทำ
15. เราจะให้เจ้ากระจัดพลัดพรายไปในหมู่ประชาชาติ และกระจายเจ้าไปตามประเทศต่างๆ และเราจะเผาเอาความโสโครกออกจากเจ้าเสีย
16. ในสายตาของประชาชาติ เจ้าจะเป็นมลทินไปเพราะเจ้าเอง และเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระเจ้า”
17. และพระวจนะของพระองค์มายังข้าพเจ้าว่า
18. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ยสำหรับเราพงศ์พันธุ์ อิสราเอลกลายเป็นขี้โลหะ เขาทั้งสิ้นเป็นทองสัมฤทธิ์ ดีบุก เหล็ก และตะกั่วในเตาหลอม เขาเป็นขี้โลหะเงินไปหมด
19. เพราะฉะนั้นพระเจ้าตรัสดังนี้ว่าเพราะว่าเจ้า เป็นขี้โลหะไปเสียทั้งสิ้นแล้ว เพราะฉะนั้นดูเถิด เราจะรวบรวมเจ้าไว้ท่ามกลางเยรูซาเล็ม
20. อย่างที่คนเขารวบรวมเงิน ทองสัมฤทธิ์ และเหล็กและตะกั่วและดีบุกไว้ในเตาหลอม เพื่อเอาไฟพ่นรดให้มันละลาย ดังนั้นเราจะรวบรวมเจ้า ด้วยความกริ้วและด้วยความพิโรธของเรา และเราจะใส่เจ้ารวมไว้ให้เจ้าละลาย
21. เราจะรวบรวมเจ้า และเอาเพลิง แห่งความพิโรธของเราพ่นเจ้าและเจ้าจะละลายอยู่ท่ามกลางนั้น
22. เงินละลายอยู่ในเตาหลอมฉันใด เจ้าทั้งหลายจะละลายอยู่ท่ามกลางเพลิงฉันนั้นและเจ้า จะทราบว่า เราคือพระเจ้าได้ระบายความกริ้วของเราออกเหนือเจ้า”
23. และพระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
24. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงพูดกับแผ่นดินนั้นว่า เจ้าเป็นแผ่นดินที่ไม่ได้รับการชำระ หรือฝนมิได้ชะในวันพิโรธ
25. เจ้านายท่ามกลางแผ่นดินนั้นก็เป็นเหมือน สิงห์คำรามฉีกเหยื่ออยู่ เขาทั้งหลายกินชีวิตมนุษย์ เขาริบทรัพย์สมบัติและสิ่งประเสริฐไป เขาได้กระทำให้เกิดหญิงม่ายมีขึ้นมากมาย ท่ามกลางแผ่นดินนั้น
26. ปุโรหิตของเขาได้ละเมิดธรรมบัญญัติของเราและ ได้กระทำปวงสิ่งบริสุทธิ์ของเราให้มลทินไป สิ่งที่บริสุทธิ์และสิ่งที่สาธารณ์เขาก็ไม่แยกให้ต่างกัน เขามิได้สอนความแตกต่างระหว่างของที่มลทินและของสะอาด เขาไม่นำพาวันสะบาโตของเรา ดังนั้นแหละเราจึงหมดเกียรติท่ามกลางเขาทั้งหลาย
27. เจ้านายในท่ามกลางแผ่นดินเป็นเหมือนสุนัขป่าที่ฉีกเหยื่อ ทำให้โลหิตตก ทำลายชีวิตเพื่อจะเอากำไรที่อสัตย์
28. และผู้เผยพระวจนะของแผ่นดินนั้น ก็ฉาบด้วยปูนขาวให้เขาเห็นนิมิตเท็จ และให้คำทำนายมุสาแก่เขา โดยกล่าวว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้’ ในเมื่อพระเจ้ามิได้ตรัสเลย
29. ราษฎรกระทำการบีบคั้นและกระทำโจรกรรม เออ เขาบีบบังคับคนยากจนและคนขัดสน และบีบคั้นผู้ที่อาศัยอยู่อย่างอยุติธรรม
30. และเราก็แสวงหาสักคนหนึ่งในพวกเขาซึ่งจะสร้าง กำแพงและยืนอยู่ในช่องโหว่ต่อหน้าเราเพื่อแผ่นดินนั้น เพื่อเราจะมิได้ทำลายมันเสีย แต่ก็หาไม่ได้สักคนเดียว
31. ฉะนั้นเราจึงเทความกริ้วของเราลงเหนือเขา เราได้เผาผลาญเขาด้วยเพลิงพิโรธของเรา เราจงลงทัณฑ์ตามการประพฤติของเขาเหนือ ศีรษะเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”